«Το νησί των σκλάβων» του Πιέρ ντε Μαριβώ στην Κοζάνη την Πέμπτη 3/9

Μετάφραση: Ζωή Σαμαρά

Σκηνοθεσία-μουσική-στίχοι: Ελένη Ευθυμίου

Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Ευτυχιάδου

Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Φωτισμοί: Ρίτσαρντ Άντονι

Ενορχηστρώσεις-ηχητικό περιβάλλον: Οδυσσέας Γκάλλιος

Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Φραγκιαδάκης

Τεχνική viewpoints: Ίριδα Νικολάου

Διανομή:

Σοφία Αντωνίου (Ευφροσύνη),

Στέφανος Αχιλλέως (Ιφικράτης),

Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Αρλεκίνος),

Κατερίνα Σισίννι (Κλεάνθις)

Βαλάντης Φράγκος (Τριβελίνος)

Τέσσερις ναυαγοί σε ένα νησί, ο Ιφικράτης και ο υπηρέτης του Αρλεκίνος, η Ευφροσύνη και η υπηρέτριά της Κλεάνθις, αναγκάζονται να συμμορφωθούν με το τοπικό έθιμο που θέλει τους αφέντες να αλλάζουν ρόλους με τους σκλάβους τους. Το επικίνδυνο αυτό παιχνίδι μοιάζει να έχει ευγενείς σκοπούς: οι αφέντες θα αντιληφθούν βιωματικά τι σημαίνει άσκηση εξουσίας, οι σκλάβοι θα δοκιμαστούν ως αφέντες, οι αξίες της δικαιοσύνης, του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας θα θριαμβεύσουν. Ο άρχοντας Τριβελίνος, εκπρόσωπος της εξουσίας αυτής της ουτοπικής πολιτείας που κατοικείται από τους απογόνους εξεγερμένων σκλάβων της αρχαίας Αθήνας, αναπαράγει το πείραμα.

Οι αφέντες αλλάζουν ρούχα με τους σκλάβους τους, τα όρια ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή γίνονται δυσδιάκριτα. Η μουσική εισβάλλει δυναμικά επιχειρώντας να διεμβολίσει τις βεβαιότητές μας. Πώς θα εξελιχθεί αυτό το παιχνίδι; Θα λάμψει η αλήθεια ή μήπως τελικά «όλα είναι θέατρο, ψέμματα και ύπουλα μπερδέματα»;

Οι μεταστροφές δεν έχουν τέλος σε ένα έργο, που, με σπαρταριστό χιούμορ και καλά κρυμμένη βία, ανατέμνει τους μηχανισμούς της εξουσίας. Ένα κλασικό κείμενο του 18ου αιώνα δίνει το έναυσμα για μια αλλόκοτη μουσική κωμωδία, που μιλά για τις πιο ύπουλες μεταμορφώσεις του σήμερα.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.