«Το τάμα του έθνους» του Απόστολου Παπαδημητρίου

Με ερώτησή τους προς τον πρωθυπουργό 16 βουλευτές μας, εκ των οποίων 14 της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπενθύμισαν το ανεκπλήρωτο ακόμη «τάμα του έθνους». Το τάμα έχει καταγραφεί στο Η΄ ψήφισμα της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης (31.7.1829), κατά το μακρινό παρελθόν σύμφωνα με «σοβαρή» ημερήσια εφημερίδα. Δηλώνεται σ’ αυτό ότι μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες θα ανεγερθεί ιερός ναός «επ’ ονόματι του Σωτήρος τιμώμενος» σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θεία βοήθεια κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Ήταν τότε κυβερνήτης ο Ιωάννης Καποδίστριας. Τον λαμπρό εκείνον άνδρα, τον κορυφαίο της ευρωπαϊκής διπλωματίας και προσηλωμένο στην πατροπαράδοτη πίστη δολοφόνησαν δύο έτη αργότερα οι υπηρέτες ξένων συμφερόντων, εκτελεστές και ηθικοί αυτουργοί! Εκείνος ασφαλώς είχε την καλή διάθεση να εκπληρώσει το τάμα, όπως ο βασιλιάς Δαβίδ, τον οποίο όμως δεν έκρινε άξιο της τιμής ο Θεός, γι’ αυτό και έλαβε την δόξα ο γιός του Σολομών. Αιώνες αργότερα ο εμπνευσμένος αυτοκράτορας Ιουστινιανός οικοδόμησε τον ναό της του θεού Σοφίας, που παραμένει ακόμη σύμβολο της ρωμιοσύνης.

Ποιος απ’ όλους, όσοι άσκησαν την εξουσία μετά τον Καποδίστρια διέθετε το πνευματικό ανάστημα, ώστε να στοχαστεί την οφειλή του κράτους-έθνους, όπως δέχεται η αποδομητική ιστοριογραφία, να ανεγείρει τον ναό, που ήταν πόθος των αγωνιστών του 21; Υποταγμένοι άπαντες στις υλιστικές ιδεολογίες που εισήγαγαν οι «διαφωτισμένοι» ομογενείς όχι μόνο τη διάθεση να εκπληρώσουν το τάμα δεν διέθεταν, αλλά, απεναντίας, κατέβαλαν εργώδεις προσπάθειες, ώστε να κάμψουν τις αντιστάσεις του λαού και να τον σύρουν μακριά από την πατροπαράδοτη πίστη βάλλοντες ευκαίρως ακαίρως κατά της Εκκλησίας!

Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος εξοργισμένος από τη βοήθεια που είχαν προσφέρει οι Αθηναίοι στις επαναστατημένες ελληνικές πόλεις της Ιωνίας είχε αναθέσει σε δούλο του να του υπενθυμίζει την πρόκληση με τη φράση: «Δέσποτα μέμνησο των Αθηναίων». Ποιος είχε χρέος να υπενθυμίζει το τάμα στην αδιάφορη, αν όχι εχθρική προς την πίστη του λαού, πολιτική εξουσία; Ασφαλώς η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας. Δυστυχώς αυτή έδειξε πλείστα όσα δείγματα υποταγής στην ένοχη Πολιτεία και έλλειψη αγωνιστικού φρονήματος προς υπεράσπιση της πατροπαράδοτης πίστης, με συνέπεια να αλωθεί τελικά ο λαός και να συρθεί σε τρόπο βίου, ο οποίος τον έφερε στα σημερινά αδιέξοδα.

Τίθεται βέβαια και το ερώτημα: Επέτρεψαν κατά κάποια εποχή οι συνθήκες την εκπλήρωση του τάματος. Πότε έλειψαν οι αναστατώσεις, εξωτερικές (πόλεμοι) και εσωτερικές (πτωχεύσεις), ώστε να καταστεί δυνατή η εκτέλεση του έργου; Το ερώτημα είναι άκρως υποκριτικό και παραπλανητικό. Η λαϊκή ευσέβεια συνετέλεσε στην ανέγερση πληθώρας ναών. Μεγάλες δωρεές και το δίλεπτο της χήρας συνετέλεσαν, ώστε να έχουν όλες οι πόλεις μας περικαλείς ναούς αρκετοί από τους οποίους αντικατέστησαν παλαιωμένους ή καταστραμμένους από τη βαρβαρότητα των κατακτητών. Βέβαια αυτοί δεν ανοικοδομήθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κάποιων μάλιστα η ανέγερση κράτησε και περισσότερο από μία γενιά. Η μεγάλη ευθύνη της Πολιτείας, πρωτίστως, και της Ιεραρχίας, δευτερευόντως, είναι ότι δεν κατέστη ακόμη δυνατή η τοποθέτηση θεμελίου λίθου! Αν αυτός είχε τεθεί, ο περικαλής ναός θα είχε εγκαινιαστεί πριν από πολλές δεκαετίες.

Αναφέρεται ότι κατά καιρούς έγιναν κάποιες κίνησεις προς εκπλήρωση του τάματος. Μία εξ αυτών κατά την εκατονταετία από την έναρξη της επανάστασης. Όμως τότε η χώρα μας δοκιμαζόταν λόγω του θλιβερού διχασμού και της εκστρατείας στη Μικρά Ασία προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των «συμμάχων» μας. Ακολούθησε με πολλές τυμπανοκρουσίες η διακήρυξη της θέλησης για πραγμάτωση του εγχειρήματος από τη δικτατορική κυβέρνηση της επταετίας! Συνεστήθη τότε «Ειδικόν ταμείον» για τη συγκέντρωση πόρων. Συγκεντρώθηκαν 453 εκατομμύρια δραχμές από δωρεές, δάνεια και κρατική επιχορήγηση. Αλλά το τάμα είναι του έθνους και οφείλει να το εκπληρώσει η Πολιτεία, όχι ο λαός . Έγραφε με εμφανή τη διάθεση της ειρωνείας όχι μόνο των δικτατόρων, αλλά και της πίστεως, άλλη «σοβαρή» εφημερίδα λίγους μήνες πριν από την κατάρρευση της δικτατορίας: «Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας. Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν –λες από θαύμα– τα 406 από τα 453 εκατομμύρια που είχαν συγκεντρωθεί». Δεν γνωρίζουμε αν το «ταμείο» συνεστήθη με πρωτοβουλία των δικτατόρων ή η σε αγαστή συνεργασία μ’ αυτούς ευρισκόμενη Ιεραρχία της Εκκλησίας μας υπενθύμισε σ’ εκείνους το ανεκπλήρωτο τάμα του έθνους.

Η μεταπολίτευση θα μείνει στην ιστορία ως η περίοδος του εκχυδαϊσμού του δημοσίου και οικογενειακού βίου. Με περισσό πάθος όλες οι «εκσυγχρονιστικές» δυνάμεις στράφηκαν όχι μόνο κατά των ιεραρχών, που δεν στάθηκαν στο ύψος του λειτουργήματός τους και έπλεξαν το εγκώμιο των «εθνοσωτήρων», αλλά και κατά της Εκκλησίας του Χριστού. Ηθικές αξίες σαρώθηκαν, η οικογένεια βάλλεται μέχρι αφανισμού, η αποϊεροποίηση καλπάζει και η χώρα καταρρέει υπό το βάρος των κριμάτων εξουσίας και λαού, που  χειροκρότησε και εξακολουθεί να χειροκροτεί την αποδόμηση κάθε υγιούς στοιχείου της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας από τους κρατούντες.

Το 2012 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας έλαβε την απόφαση  να ανεγείρει μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό, αφού στάθμισε τις πνευματικές ανάγκες του ορθόδοξου ελληνικού λαού και το γεγονός ότι «όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες κατά την παρελθούσα δεκαετία και εν μέσω δυσμενεστάτων οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και όρων, έχουν ανεγείρει υπό τη μορφή τάματος περικαλλείς καθεδρικούς ναούς με εντυπωσιακές οικοδομικές εγκαταστάσεις». Ασφαλώς αυτό δεν συνιστά εκπλήρωση του τάματος του έθνους, αν και δεν είδαμε έκτοτε κάποια κίνηση προς πραγμάτωση του σκοπού. Το χρέος παραμένει της Πολιτείας. Το θλιβερό είναι ότι κατά τις πρόσφατες δεκαετίες, όταν έρευσε πακτωλός χρημάτων στη χώρα μας, διαμορφώθηκαν οπωσδήποτε οι συνθήκες για την εκπλήρωση του τάματος. Όμως οι κυβερνήσεις υπήρξαν εχθρικές προς την πίστη του λαού μας και οι φωνές των απογόνων των πρωταγωνιστών της εθνεγερσίας είναι ασθενικές. Έτσι κατάντησε η Πολιτεία αντί του ναού του Σωτήρος Χριστού να χρηματοδοτήσει, με διευρυμένη πλειοψηφία της Βουλής, την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην πρωτεύουσά μας. Μάλιστα «σοβαρές» εφημερίδες τόνισαν το άκαιρο της ερώτησης των βουλευτών, αφού η Αθήνα ασφυκτιεί με την έλλειψη πρασίνου και ο λαός μας δοκιμάζεται από την ανέχεια. «Ορθολογικά» έχουν δίκαιο! Απευθύνθηκαν σε κυβέρνηση που ποτέ δεν έκρυψε την εχθρότητά της προς την πίστη του Χριστού, ενώ ανήκουν σε πολιτικό σχηματισμό, που άσκησε επί μακρόν την εξουσία και καρπώθηκε τις ψήφους των πιστών, που εν πολλοίς αγνοούν, κακώς, τα πολιτικά παιχνίδια και καθοδηγούνται από «πνευματικούς» ανθρώπους!

Καθώς οι ασκούντες την εξουσία εξακολουθούν, με τη στήριξη της διανόησης και των μέσων ενημέρωσης, να πολεμούν την Εκκλησία, με την ανοχή της Ιεραρχίας της, το δημόσιο χρέος θα διογκώνεται και ο λαός οδηγείται στη φτώχια και την εξαθλίωση. Θα συνέλθουμε και θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε εμπαίχτες του Θεού; Αν όχι, ας αναμείνουμε να μας βρουν και άλλα δεινά.

  «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Ο βασιλιάς της Περσίας Δαρείος, μαθαίνοντας ότι κάποιες άγνωστες πόλεις-κράτη της Ελλάδας είχαν στείλει βοήθεια στους επαναστάτες, ρώτησε να μάθει ποια ήταν η Αθήνα. Όταν τον ενημέρωσαν γι’ αυτούς τους αναιδείς Αθηναίους, θύμωσε τόσο πολύ ώστε έριξε με το τόξο του ένα βέλος στον ουρανό και ορκίστηκε να τους τιμωρήσει. Τόσος ήταν ο θυμός του ώστε κάθε βράδυ έβαζε έναν από τους υπηρέτες του να του λεει: «Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων!».   

Δ΄ εθνοσυνέλευση 11.7-6.8 1829

«Οὕτως λέγει Κύριος• ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου• ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; καὶ ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;» (Ησ. 66,1 )

Με το Η’ ψήφισμα της Δ’ Εθνοσυνελεύσεως, που έγινε στο Άργος από την 11η Ιουλίου μέχρι την 6η Αυγούστου του 1829, αποφασίζεται, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, η ανέγερση Ναού «ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος τιμώμενος» και υπογράφεται το σχετικό ψήφισμα (άρθρον Α’) από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Οι ζώντες ήρωες της οκταετούς επαναστάσεως και των αιματηρών αγώνων, αποφασίζουν να τιμήσουν τον Ύψιστο για την καθοριστικότατη συμβολή του στον υπέρ πάντων αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία και ανεξαρτησία τους. Οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» ήρωες των πεδίων των μαχών θέλουν να αναπέμψουν έτσι την ευγνωμοσύνη τους προς τον Θεόν, γιατί αναγνωρίζουν ότι όσα κέρδισαν σε αυτό τον αγώνα οφείλεται αποκλειστικά στη Θεία Πρόνοια. Μέσα από αυτή την απόφαση οι Έλληνες θα εκφράσουν παράλληλα και την ευγνωμοσύνη τους στους ήδη πεσόντες συμπατριώτες τους, για την ανιδιοτελή προσφορά του αίματός τους, υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Οι ‘Ελληνες την οκταετία 1821-1829, βλέπουν να απελευθερώνονται τμήματα της πατρίδας, πού έμελλαν να συγκροτήσουν μετέπειτα το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, το 1830, μετά από σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς. Η οκταετία αυτή περιλαμβάνει εξωτερικές και εσωτερικές συγκρούσεις, πείνα, ανέχεια, εξάρτηση από ξένες δυνάμεις, εσωτερικά πάθη και ιδιοτελείς σκοπούς. Πέρα από τους φιλότιμους αγώνες των φτωχών και τίμιων ελλήνων αγωνιστών, υπήρχαν και οι επιδιώξεις των λίγων που επεδίωκαν ελευθερία, αλλά με όρια συγκεκριμένα που θα καθορίζονται από τις ξένες δυνάμεις αλλά και τα δικά τους συμφέροντα, όταν εκείνα ταυτίζονταν με τις επιδιώξεις των έξωθεν «εγγυητών» της ειρήνης.

Το σχέδιο έμεινε στα αζήτητα επί 150 χρόνια, ώσπου οι συνταγματάρχες θυμήθηκαν το 1968 το «Τάμα του Έθνους» και αποφάσισαν να το εκπληρώσουν αναγγέλλοντας ένα φαραωνικό σχέδιο μιας εκκλησίας που θα ήταν ορατή από όλα τα σημεία της Αθήνας. Σύμφωνα μάλιστα με τις εξαγγελίες, «ο ναός του Σωτήρος, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Έθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασσικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό».

Ως γνωστόν το σχέδιο εξελίχθηκε σε φιάσκο και συνοδεύθηκε με ένα πρωτοφανές φαγοπότι το οποίο έμεινε στην Ιστορία ως ένα από τα «σκάνδαλα της επταετίας».

Πριν μερικά χρόνια το Τάμα ανασύρεται από το χρονοντούλαπο μέσω του ζεύγους Αναγνωστοπούλου και του Διορθόδοξου Σύνδεσμου «Άγιος Παύλος» οι οποίοι έχοντας τις ευλογίες του μακαριστού Χριστόδουλου αλλά και ζώντων ιεραρχών θέλουν να δημιουργήσουν μια νέα «Αγία Σοφία».

‘Ετσι μεσούσης της κρίσης το Τάμα επανήλθε δυναμικά. Είναι πράγματι συγκινητική η θεοσέβεια του ζευγαριού και ο ζήλος με τον οποίο έχει αγκαλιάσει το Τάμα. Ωστόσο, βλέποντας τα σχέδια θα ήθελα να ρωτήσω το ζευγάρι αλλά και όλους εκείνους που κρίνουν σκόπιμη την υλοποίησή της μερικά μικρά πράγματα.

Αρχικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως ένας καθεδρικός ναός και το κτιριακό σύμπλεγμα που θα τον περιβάλλει μπορεί να αποτελέσει σημείο έμπνευσης για ένα λαό ο οποίος μαστίζεται από την οικονομική κρίση.

Πηγή: Ανατινάξτε το «Τάμα του Έθνους»! 

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.