Οι ληστές του Βελβεντού: «Ναι, κάνουμε ληστείες για να αγοράσουμε όπλα»

Τον Φεβρουάριο του 2013 εμφανίζονται στην Κοζάνη οι «ληστές του Βελβεντού» με μια διπλή ληστεία -στην Αγροτική Τράπεζα της πόλης και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, από όπου απέσπασαν συνολικά 175.940 ευρώ. Είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες, αλλά «κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς» τούς εγκλώβισαν σε αστυνομικό κλοιό.

«Ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο Βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος».

Ακολούθησε καταδίωξη, η οποία και «λόγω άγνοιας της περιοχής», όπως παραδέχονται οι ληστές, κατέληξε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων. Ο ένας ληστής περικυκλώθηκε, έκαψε το Βαν και συνελήφθη. «Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά», θα πουν οι τέσσερις δράστες, αλλά δεν διανοήθηκαν να χρησιμοποιήσουν ως ασπίδα έναν οδοντίατρο που πήραν μαζί τους. Αλλά «εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δεν χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του».

Οι ληστές είχαν τα όπλα -λένε- όχι για εκφοβισμό, αλλά «ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους». Εκ των υστέρων κατάλαβαν πόσους λανθασμένους χειρισμούς έκαναν. «Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημά μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια, η πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό, με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας».

Οι αστυνομικοί μετά τη σύλληψη χτυπάνε και τον… όμηρο. Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της Αστυνομίας στη Βέροια, όπου «ακολούθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές, γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο». Η απειρία των «ληστών για κλάματα» δεν μειώνει φυσικά την απαράμιλλη γενναιότητα των αστυνομικών, αλλά για ποιο λόγο τα βασανιστήρια, αφού έχουν συλληφθεί;

«Θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών “εκτελέσεων”, καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε».

Η Αστυνομία θα συλλάβει έξι άτομα, δύο παραπάνω από όσους παραδέχτηκαν τη ληστεία, ως «μία συνειδητά πολιτική πράξη» κι όχι «το επόμενο στάδιο μιας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας»

Οι ληστές εμφανίζονται με μαυρισμένα πρόσωπα απάνθρωπα βασανισμένοι, αφού η Ελληνική Αστυνομία με τη χρήση του Photoshop είχε κρύψει τις παραμορφώσεις, προκειμένου, όπως είπε -πάντα με γενναιότητα- ο εκπρόσωπός της, να αναγνωρίζονται. Η κοινή γνώμη σοκάρεται από τις εικόνες. Οι κακοποιοί είναι εικοσάχρονα παιδιά που με ειλικρίνεια θα παραδεχθούν πως έκαναν τη ληστεία για να τυπώσουν προκηρύξεις, να αγοράσουν όπλα και να νοικιάσουν σπίτια ή εκρηκτικά.

«Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία».

Αντίθετα με την τουλάχιστον… αγένεια της Αστυνομίας, οι μάρτυρες καταθέτουν στη δίκη πως οι ληστές ήταν ευγενικοί. «Οταν μπήκαν στην τράπεζα φώναξαν “δεν τα έχουμε με εσάς. Με την τράπεζα τα έχουμε” και δεν άσκησαν βία, αλλά ήταν ευγενικοί». «Μου έκανε εντύπωση που ήταν ήπια τα πράγματα στη ληστεία. Δεν υπήρχαν απειλές εναντίον του κόσμου. Επειδή είμαστε χωριό, στην αρχή νομίζαμε ότι γίνεται ταινία, κινηματογραφική ληστεία».

Οι τρεις από τους έξι δεν παρίστανται στη δίκη, όπου η Αστυνομία θα υποστηρίξει ότι οι ληστές ανήκουν στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ένας δεν χρειάστηκε πολύ να αναγνωριστεί. Είχε φωτογραφηθεί στην Πλατεία Συντάγματος στις διαδηλώσεις της εποχής με ένα τόξο. Ο Νίκος Ρωμανός θα τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι γιος της συγγραφέως Παυλίνα Νάσιουτζικ, που είναι κόρη του συγγραφέα Αθανάσιου Νάσιουτζικ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για δολοφονία φίλου του, αλλά αθωώθηκε.

Ο Ρωμανός ήταν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης από τα δεκάξι του, όπως αναφέρει το βούλευμα. Το βέβαιο είναι πως όταν δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια ο δεκαπεντάχρονος φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος, βρισκόταν στο σημείο του φόνου και τον είδε να ξεψυχά στα χέρια του.

Οι Γιάννης Μιχαηλίδης και Νίκος Ρωμανός δήλωσαν «αναρχικοί» και «αντάρτες των πόλεων». Δεν τους ενδιαφέρει η απόφαση και το αν θα καταδικαστούν, αφού γνωρίζουν ότι επανειλημμένα οι «δικαστές δικάζουν ανάλογα με το φαγητό που τους μαγειρεύουν στο σπίτι». Ο Νίκος Ρωμανός κατήγγειλε πως οι τράπεζες αποτελούν κατεστημένο και για το λόγο αυτό θα είναι απέναντί τους.

enet.gr

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.