Έληξε ο πόλεμος;

Καθιερώθηκε να γιορτάζεται η λήξη του δευτέρου μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα στις 9 Μαΐου. Ήταν η ημέρα που συνθηκολόγησε η Γερμανία. Όμως ο φρικτός εκείνος πόλεμος δεν άρχισε, όπως οι Ευρωπαίοι θεωρούμε, με την εισβολή των Γερμανών (και Σοβιετικών, ναι και Σοβιετικών) στην Πολωνία. Άρχισε με την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα και τη σταδιακή κατάκτησή της. Ούτε πάλι έληξε τον Μάιο, αλλά τον Αύγουστο του 1945 με τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, μετά τη ρίψη των δύο ατομικών βομβών! Αν και τονίζουμε πλέον ότι ο πλανήτης μας με την τρομακτική ανάπτυξη της επικοινωνίας και τον κατακλυσμό πληροφορίας έχει καταστεί μια γειτονιά, εξακολουθούμε να μη βλέπουμε πέρα από την ήπειρο, στην οποία βιώνουμε. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που αγνοούμε ακόμη και τι συμβαίνει στη γειτονιά μας, ενώ το σπίτι του γείτονα καίγεται!

Ο πόλεμος αυτός υπήρξε, όπως τονίζεται, καταστροφικότατος. Οι νεκροί στα πεδία των μαχών, αλλά και μεταξύ των αμάχων ανήλθαν σε 55,5 εκατομμύρια! Στις εμπλεκόμενες χώρες οι υποδομές, οι βιομηχανίες και το ζωικό κεφάλαιο σχεδόν αφανίστηκαν. Γι’ αυτό και οι πονεμένοι και προδομένοι λαοί πανηγύρισαν το τέλος του με ξέφρενο ενθουσιασμό. Όλοι πλην του ελληνικού, για τον οποίο οι νικητές, παραλαβόντες τη σκυτάλη από τους ηττημένους ετοίμασαν τον εμφύλιο σπαραγμό μας!

Πολλοί είναι οι μύθοι, τους οποίους διέδωσαν οι νικητές από θέσεως ισχύος. Ας εξετάσουμε τους πλέον διαδεδομένους. Υποστηρίζεται ότι η σύγκρουση έφερε αντιμέτωπους τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού με τους άλλους της δημοκρατίας! Αλλά η Ιαπωνία επωφελήθηκε πρωτίστως από τον εμφύλιο πόλεμο στην Κίνα μεταξύ εθνικιστών, υποταγμένων στη Δύση, και κομμουνιστών υπό τον Μάο, του οποίου την αγριότητα γεύθηκε ο κινεζικός λαός, όταν εγκαθίδρυσε τη λαϊκή δημοκρατία μετά τη λήξη του πολέμου. Όσο για την Ευρώπη, εκεί ο πόλεμος άρχισε με από κοινού εισβολή Γερμανών και Σοβιετικών στην ταλαίπωρη Πολωνία στα πλαίσια του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ των κατεργαρέων. Στις θηριωδίες του σταλινικού καθεστώτος έθεσε προσωρινά τέρμα ο πόλεμος και οριστικά ο θάνατος του θηρίου. Για τους λοιπούς «συμμάχους» σημειώνουμε: Οι Αμερικανοί δολοφονούσαν μαύρους στο όνομα της καθαρότητας του «έθνους» ως τη δεκαετία του 1970. Το πόσο σέβονταν και σέβονται την ειρήνη φαίνεται από την αγριότητα με την οποία διενήργησαν πολέμους στο Βιετνάμ, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Οι Άγγλοι, ιδιαίτερα, και Γάλλοι αποικιοκράτες είχαν δείξει το πρόσωπό τους στους λαούς των αποικιών τους. Μάλιστα οι πρώτοι εφήρμοσαν τις ναζιστικές αγριότητες στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ και στους Ινδούς οπαδούς του Γκάντι του κινήματος της μη βίας! Ας πάψουμε, επί τέλους, να πανηγυρίζουμε τον θρίαμβο των ελευθέρων λαών κατά του ολοκληρωτισμού. Νικητές και νικημένοι εμφορούνταν από την ίδια ιδεολογία και το έδειξαν αυτό σε πλήθος περιπτώσεων μετά τη λήξη του τρομακτικού πολέμου.
Γράψαμε ότι ο πόλεμος ήταν αιματηρότατος και ότι οι χώρες, που είχαν εμπλακεί, εξήλθαν οικονομικά κατεστραμμένες. Άραγε όλοι έχασαν; Όχι βέβαια. Κάποιοι κέρδισαν και μάλιστα κέρδισαν πολλά! Ποιοι υπήρξαν αυτοί; Εκείνοι που και σήμερα ελέγχουν την πολιτική στη διεθνή σκηνή: ΟΙ τραπεζίτες. Αυτοί υπήρξαν οι πραγματικοί νικητές. Θησαύρισαν με το αίμα που άφθονο χύθηκε. Θησαύρισαν με δύο τρόπους: Στην Ευρώπη με τη συσσώρευση τεραστίου πλούτου στις ελβετικές τράπεζες. Στις ΗΠΑ με τον δανεισμό κεφαλαίων, για την ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων χωρών! Είναι καιρός να πάψουμε να πιστεύουμε ότι τα κεφάλαια ήταν και είναι εθνικά. Τις μεγάλες τράπεζες ήλεγχαν, όπως και ελέγχουν, κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι φαίνονται να μην έχουν πατρίδα. Το ορθότερο είναι ότι δεν είχαν πατρίδα, κατάφεραν όμως να ξανακάνουν λίγο μετά τη λήξη του πολέμου (1948).

Ας επικεντρώσουμε την ανάλυση στα συμβάντα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Το 1933 ανήλθαν στην εξουσία της Γερμανίας οι ναζιστές του Χίτλερ με κανονικές εκλογές. Πώς κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του γερμανικού λαού; Ο λαός αυτός είναι άκρως πειθαρχημένος, στον αντίποδα του ελληνικού, και αναθρεμμένος με την αίσθηση του μεγαλείου της πατρίδας του. Αν και μόλις στο Β΄ μισό του 19ου αιώνα κατάφερε να επιτύχει την ενοποίηση της χώρας του, έδειξε ότι είχε σκοπό να διαδραματίσει ρόλο κυριάρχου στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και πέραν αυτής. Η συνεργασία με τους Νεότουρκους απέβλεπε στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Μέσης Ανατολής, οθωμανικών τότε. Με τη λήξη του Α΄ μεγάλου πολέμου όχι μόνο τις πηγές αυτές είδε να καρπούνται οι αντίπαλοι της Γερμανίας, αλλά και τις αποικίες της Αφρικής έχασε. Έτσι η ταπεινωμένη Γερμανία, η οποία αποδέχθηκε συνθήκη άνευ όρων, δεν διέθετε πλέον ούτε πηγές πρώτων υλών ούτε αγορές για διάθεση των βιομηχανικών της προϊόντων. Ο γερμανικός λαός πεινούσε, πριν από την άνοδο των ναζί στην εξουσία. Οι ναζί υποσχέθηκαν στον γερμανικό λαό εθνική αξιοπρέπεια και ψωμί. Και ο λαός που τόσο ποθούσε αμφότερα τους έδωσε την εμπιστοσύνη του. Άραγε δεν κατανοούν όλοι εκείνοι που δήθεν εκπλήττονται με την άνοδο του ρεύματος υπέρ του ολοκληρωτισμού στη χώρα μας, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται; Δεν κατανοούν οι, αστοί και μαρξιστές, υπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας μας με την οικονομική και ιδεολογική εκποίησή της, ότι είναι και οι κυρίως υπεύθυνοι για την άνοδο του ολοκληρωτισμού, όπως ήταν υπεύθυνοι για την άνοδο του ναζισμού οι άπληστοι Αγγλογάλλοι και οι κρυμμένοι πίσω από αυτούς τραπεζίτες των γνωστών τότε και τώρα τραπεζικών οίκων;

Οι ναζί διέπραξαν αγριότητες, για τις οποίες φρίττει ο νους του ανθρώπου. Θύμα πρωτίστως υπήρξαν οι εβραϊκής καταγωγής πολίτες της Γερμανίας, εναντίον των οποίων, ως αιτίων της συμφοράς της Γερμανίας κατά τον Α΄, έστρεψε το καθεστώς το μένος του πεινασμένου και ταπεινωμένου λαού. Ας σταθούμε εδώ. Ήσαν αμέτοχοι οι εβραϊκής καταγωγής τραπεζίτες, Ευρώπης και Αμερικής, στην τροπή των πραγμάτων κατά τον πόλεμο εκείνο; Από την άλλη ήταν οι φιλήσυχοι απλοί εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί πολίτες υπεύθυνοι για τη συμφορά; Ποιοι οικονομικά ισχυροί Εβραίοι της Γερμανίας έπεσαν θύματα του ολοκαυτώματος; Έχει γραφεί ότι εκ των ηγετών του κράτους του Ισραήλ είχαν σχέσεις με τους ναζί προ του 1940. Ποιος ο αριθμός των θυμάτων του ολοκαυτώματος; Είναι τόσο δύσκολο κάποιοι ιστορικοί να ερευνήσουν σε βάθος την υπόθεση; Η «πανίσχυρη» Γερμανία, η οποία έχει εξαπολύσει τον Γ΄ μεγάλο πόλεμο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, δεν τολμά να αντικρούσει επίσημα τον αριθμό 6 εκατομμύρια των θυμάτων, τον οποίο όμως αμφισβήτησαν μη Γερμανοί ερευνητές. Τονίζουμε ότι δεν αλλάζει τίποτε, αν τα θύματα υπήρξαν 2 ή 3 εκατομμύρια και όχι 6. Όμως δεν είναι δυνατόν να μην επισημάνουμε ότι όλες οι κυβερνήσεις έχουν υποταχθεί στην εβραϊκή εκδοχή του ολοκαυτώματος και ποινικοποιούν την όποια αμφισβήτηση χαρακτηρίζοντας συλλήβδην αυτούς που την εκφράζουν ως οπαδούς του ολοκληρωτισμού. Από την άλλη όντως οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού εκφράζουν αισθήματα μίσους κατά του εβραϊκού λαού μη διακρίνοντας μεταξύ αυτού και της τρομοκρατικής οργάνωσης του σιωνισμού, ο οποίος αιματοκυλίει και σήμερα τον κόσμο. Αλλά μήπως κάνουν τη διάκριση οι υποτελείς στον σιωνισμό «δημοκράτες»;

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και θα συμβαίνουν; Κλείνω με απόσπασμα από έργο του Καμύ, στο οποίο ερμηνεύει τη δίκη της Νυρεμβέργης: «Όταν ό Άγγλος δημόσιος κατήγορος παρατηρεί ότι από το «Μάιν Κάμπφ» (=ιδεολογικό κείμενο του Χίτλερ) ο δρόμος οδηγούσε ολόισια στους θαλάμους αερίων του Μαϊντάνεκ, θίγει το ουσιαστικό θέμα της δίκης, δηλαδή την ιστορική ευθύνη του δυτικού μηδενισμού, που όμως ήταν το μόνο που δεν συζητήθηκε στη Νυρεμβέργη για ευνόητους λόγους. Δεν μπορείς να διεξάγεις μία δίκη διακηρύσσοντας τη γενική ενοχή ενός πολιτισμού. Δίκασαν μόνο τις πιο κραυγαλέες στην επιφάνεια του πλανήτη πράξεις» (Ο επαναστατημένος άνθρωπος).

Ανάλυση: Νικητές και ηττημένοι ήσαν φορείς του ίδιου πολιτισμού. Ο πολιτισμός αυτός υπήρξε η μήτρα τόσο του ολοκληρωτισμού όσο και του μηδενισμού. Γι’ αυτό και τα βάσανα των λαών δεν έχουν τέλος. Τίποτε δεν έχει αλλάξει από το τέλος του πολέμου με νικητές τους θιασώτες της «ελευθερίας», την οποία εξακολουθούν να στραγγαλίζουν ωμά για τα συμφέροντά τους!

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πιο εκτεταμένη γεωγραφικά και δαπανηρή σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους ένοπλη σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην οποία ενεπλάκη η πλειονότητα των εθνών, που πάλευαν ταυτόχρονα σε διάφορα σημαντικά θέατρα πολέμου, και που κόστισε περίπου 55,5 εκατομμύρια ζωές. Άρχισε στις 7 Ιουλίου 1937 στην Ασία και στις 1 Σεπτεμβρίου 1939 στην Ευρώπη και τελείωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945. “Καινοτομία” αυτού του πολέμου: Η Ατομική Βόμβα. Με το τέλος του πολέμου άρχισε ο Ψυχρός Πόλεμος, εξαιτίας τoυ ανταγωνισμού ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης για την παγκόσμια κυριαρχία, ενώ η Μεγάλη Βρετανία αν και βρίσκονταν στο στρατόπεδο των νικητών, έχασε το μεγαλύτερο μέρος των αποικιών της.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.