- Σύλληψη 45χρονου αλλοδαπού στην πόλη της Φλώρινας, διότι εκκρεμούσε σε βάρος του καταδικαστική απόφαση
- Συνελήφθη από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφάλειας Κοζάνης, ημεδαπός για κατοχή ποσότητας ναρκωτικών ουσιών, σε περιοχή της Κοζάνης, σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα
- Εξιχνιάσθηκαν άμεσα από το Τμήμα Ασφάλειας Εορδαίας, 2 περιπτώσεις κλοπών που διαπράχθηκαν στην πόλη της Πτολεμαΐδας
- Αναλυτικά τα δρομολόγια των Κινητών Αστυνομικών Μονάδων για την επόμενη εβδομάδα (από 28 έως 03-11-2024)
10ο) Τυρρηνοί : «Η Αρπαγή του Διόνυσου από τους Τυρρηνούς Πειρατές» Σταύρου Π. Καπλάνογλου
Σε προηγούμενη δημοσίευση δώσαμε μια ερμηνεία για την παρουσία των Τυρρηνών στην θάλασσα και μάλιστα αναφέραμε την δράση τους σαν πειρατές, μια δραστηριότητα που δεν ήταν επιλήψιμη στην αρχαιότητα ,δραστηριότητα που αναφέρει και ο Αριστοτέλης γράφοντας στα Πολιτικά ” ο ληστρικός βίος (η πειρατεία ) συμπεριλαμβάνεται στις πέντε κατά φύσιν δραστηριότητες με τις οποίες εξασφαλίζεται η αυτάρκεια, δίπλα στην κτηνοτροφία, την αλιεία, το κυνήγι και τη γεωργία.”
Οι κάτοικοι της Τυρρηνίας για εκείνη την εποχή δεν βρισκόταν και πολύ μακρυά από τις ακτές του Θερμαϊκού κόλπου, μια και βρισκόταν στην έξοδο του Αλιάκμονα από τα βουνά των Πιερίων και του Βερμίου κοντά στην σημερινή Αγία.Βαρβάρα νοτιά της Βέροιας
Το ορεινό ανάγλυφο της περιοχής μάλιστα τους εξασφάλιζε προστασία από επιθέσεις που ερχόταν από την θάλασσα..
Η Ελληνική μυθολογία κάνει αναφορά σε πολλές περιπτώσεις των πειρατών στις Ελληνικές θάλασσες και μάλιστα των Τυρρηνών πειρατών.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα αναφερθούμε σήμερα στην απαγωγή του θεού Διονύσου από Τυρρηνούς πειρατές που αναφέρουν οι Ομηρικοί ύμνοι που η συγγραφή τους αποδίδεται από πολλούς στον Όμηρο,άλλοι τους θεωρούν συλλογικά, ανώνυμα δημιουργήματα.,αργότερα όμως οι παλαιοί ύμνοι θεωρήθηκαν έργα γνωστών υμνωδών όπως ο Ορφέας, ο Μουσαίος, κ.α. Το μυστήριο για την προέλευση τους ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΥς ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ
Οι «Ομηρικοί ύμνοι» είναι μια παλαιότερη συλλογή ύμνων που μας σώζεται με τον τίτλο «Ομηρικοί ύμνοι» αποτελείται από 33 αφηγηματικά ποιήματα, αφιερωμένα σε σημαντικούς θεούς και ημίθεους όπως : Εις Βάκχον,. Εἰς Δήμητραν Εις Ἀπόλλωνα, Εις Ἑρμῆν Εις Ἀφροδίτην . Εις Ἀφροδίτην . Εἰς Διόνυσο . Εις Ἄρτεμιν.Εις Ἀφροδίτην κ.α.
Στον Ομηρικό Ύμνος 7 στον Διόνυσο υπάρχει μια αναφορά στους Τυρρηνούς ή Τυρσηννούς:
Ο έβδομος Ομηρικός Ύμνος έχει ως θέμα του ένα περιστατικό από τη ζωή και τη δράση του Θεού Διονύσου. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στην απαγωγή του Θεού από τους Τυρρηνούς πειρατές με σκοπό τα λύτρα και στην τιμωρία αυτών από τον Θεό ως εκδίκηση για την άνομη τους πράξη να τον κρατούν δεσμώτη τους, παρ’ όλες τις υποδείξεις του ευσεβούς τιμονιέρη που αναγνωρίζει, αμέσως μετά την απαγωγή του Θεού, τη θεϊκή του φύση.
ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ
Κάποτε ο θεός Διόνυσος θέλησε να φύγει από τη Νάξο, ζήτησε λοιπόν από τους Τυρρηνούς πειρατές να τον εξυπηρετήσουν. Αυτοί δέχτηκαν και τον πήραν από το νησί.
Όμως, καταμεσής στο πέλαγος, που αρμενίζανε, άλλαξαν γνώμη, τον αιχμαλώτισαν και παίρνοντας άλλη πορεία, θέλησαν να τον ανταλλάξουν με λύτρα, γιατί τον πέρασαν για βασιλόπουλο .Αμέσως, έκαναν ένα νεύμα μεταξύ τους, για τον αναπάντεχο θησαυρό, που τους έλαχε.
Καθώς έστεκε ξεμοναχιασμένος, είχαν μπροστά τους μια καλή ευκαιρία να τον αρπάξουν και να ζητήσουν μπόλικα λύτρα από τον βασιλιά πατέρα του, για να τον δώσουν πίσω. Με νοήματα, χωρίς να χάσουν καιρό, μαϊνάραν τα πανιά στα κατάρτια, πλεύρισαν στη στεριά και πηδώντας έξω πλησίασαν αθόρυβα, τον άρπαξαν με μεγάλη τους χαρά και τον μετέφεραν στο καράβι.
Ο θεός δεν μιλούσε, αλλά παράμενε αδιάφορος χωρίς να φέρνει καμιάν αντίσταση, και τους κοιτούσε με τα μαύρα του λαμπερά μάτια.
Σαν είδε ο πλοηγός, από τη θέση του, δίπλα στο περίτεχνα σκαλιστό τιμόνι, την μάταιη προσπάθεια των συντρόφων του, κατάλαβε πως ο αιχμάλωτός τους δεν ήταν θνητός, παρά κάποιος θεός, με ανθρώπινη μορφή.
Φώναξε τότε στους άλλους:
“- Σταθείτε, δυστυχισμένοι φίλοι μου, γιατί θαρρώ, πως αυτός που πιάσατε και με δεσμά προσπαθείτε να φυλακίσετε, μοιάζει με δυνατό θεό του Ολύμπου! Ακόμη και το πιο καλό και γερό καράβι μας δεν μπορεί να τον κρατήσει!
Μην είναι ο πατέρας των θεών Δίας ή ο Απόλλωνας με το αργυρό το τόξο ή ο άρχοντας της θάλασσας Ποσειδώνας; Γιατί δεν μοιάζει με τους θνητούς που χάνονται, αλλά με τους θεούς που κατοικούν στον Όλυμπο.
Χαμένοι, λευτερώστε τον αμέσως, όσο είναι καιρός. Ελεύθερο, ας τον αφήσουμε πάνω στη σκιερή γη και γρήγορα. Κανείς ας μην απλώσει πάνω του χέρι, μήπως μας θυμώσει και πάνω στην οργή του μας στείλει κακούς αγέρες και μας πνίξει σηκώνοντας φουρτούνες και φοβερές καταιγίδες με ανεμοζάλες.
Μα που ν’ ακούσουν οι κουρσάροι! Ο καπετάνιος τον αποστόμωσε βάζοντάς του τις φωνές:
– Άθλιε, εσύ να κοιτάζεις τη δουλειά σου! Το μάτι να βλέπει μόνο τον ούριο άνεμο. Κράτα καλά τα ξάρτια και άνοιξε πάλι τα πανιά. Άφησε εμάς, τους μαχητές άντρες, να νοιαζόμαστε για τα υπόλοιπα. Λογαριάζω να φτάσουμε γι’ αυτόν στην Αίγυπτο ή στην Κύπρο ή στους Υπερβόρειους ή κι ακόμα πιο μακριά. Στο τέλος θα σπάσει και θα μας φανερώσει ποιοι είναι οι δικοί του και πόσα τα πλούτη του. Πρέπει κάποιος θεός να τον έριξε στα χέρια μας, για να κερδίσουμε πολλά!”
Αυτά είπε ο καπετάνιος, ελπίζοντας να πάρει πολλά λύτρα για τον νεαρό. Απλώσανε τα πανιά, ο αγέρας φύσηξε κι άρχισαν να αρμενίζουνε.
Τότε σα να συνέβη ένα θαύμα, δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους! Κρασί κυλούσε στο γρηγοροτάξιδο σκαρί, γλυκό πιοτό, αρωματισμένο το πλημμύρισε και θεία ευωδιά πλανιόταν ολόγυρά του. Ψηλά στο πανί απλώθηκε κλήμα με πλήθος αρωματικά σταφύλια.
Γύρω από το κατάρτι τυλίχτηκε ανθισμένος κισσός, ενώ οι σκαρμοί των κουπιών στεφανώθηκαν με λουλουδένιες πλεξούδες.
Σαν τα είδαν αυτά οι κωπηλάτες τα έχασαν και φώναξαν στον τιμονιέρη να αλλάξει γραμμή και να γυρίσει το καράβι κατά την ξηρά.
Τότε ο θεός μεταμορφώθηκε σε φοβερό λιοντάρι, που με ολόρθη τη χαίτη από την πλώρη με άγριους βρυχηθμούς, τους έδειχνε τα κοφτερά του δόντια.
Αμέσως μετά, στη μέση του καραβιού, μια πελώρια καστανόμαυρη, δασύτριχη αρκούδα, ολόρθη στα πισινά της πόδια, κουνούσε απειλητικά τα μπροστινά της πόδια, έτοιμη να τους ριχτεί. Τρομαγμένοι οι κουρσάροι έτρεξαν στην πρύμνη, γύρω από τον ήρεμο τιμονιέρη, που ’ξερε πως ο θεός, όποιος κι αν ήταν, θα τον λυπόταν και δε θα του έκαμε κακό.
Το λιοντάρι τινάχτηκε και μ’ ένα μεγάλο άλμα άρπαξε τον καπετάνιο, που δε σεβάστηκε το θεό, κομματιάζοντάς τον, με τα κοφτερά του δόντια. Οι άλλοι, για να γλιτώσουν από τη θλιβερή τους τύχη, ρίχτηκαν τρομαγμένοι στη θάλασσα, όπου μεταμορφώθηκαν σε δελφίνια.
Στο καράβι είχαν απομείνει ο τιμονιέρης και ο Διόνυσος. Ο θεός του εμφανίστηκε μ’ όλη του την μεγαλοπρέπεια, τον έσφιξε στην αγκαλιά του και του είπε:
“- Τίποτα μη φοβάσαι, πιστέ μου γέροντα! Είσαι ακριβός για την καρδιά μου! Είμαι ο ζωηρός Διόνυσος, που γέννησε η Σεμέλη η Καδμεία, αφού ενώθηκε ερωτικά με τον νεφεληγερέτη Δία”.
Η δύναμη του Διόνυσου αναγνωρίστηκε τότε από όλον τον κόσμο, ακόμη κι από τους Αργείους, οπότε ο θεός μπορούσε να επιστρέψει στον Όλυμπο, έχοντας επιβάλει στη γη την λατρεία του.
Ο Διόνυσος, μετά από μια σειρά θαυμάτων βασισμένα σε σύμβολα της θρησκείας του, ολοκληρώνει τον κύκλο της εκδίκησής του σκοτώνοντας τον ασεβή καπετάνιο και μεταμορφώνοντας τους πειρατές σε δελφίνια, ενώ δείχνει έλεος στον ευσεβή τιμονιέρη.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
“Θα πω για τον Διονύσιο, τον γιο της ξακουσμένης Σεμέλης, πώς εμφανίστηκε σε ένα ακρωτήριο που φέρει το όνομά του στην άκρη της ανοικτής θάλασσας.
Ήταν ένας όμορφος άνδρας με πλούσια, μαύρα μαλλιά του, που κυλούσαν γύρω του και πάνω στους ισχυρούς του ώμους, φορούσε μοβ ρόμπα.
Ένα καράβι περνούσε, εκείνη την στιγμή, από την αφρισμένη θάλασσα, γεμάτο με Τυρρηνούς πειρατές. Όταν τον είδαν, από μακρυά, έκαναν σημάδια ο ένας με τον άλλον και στη συνέχεια, πήδησαν έξω από το πλοίο, τον άρπαξαν, νομίζοντας ότι είναι γιος βασιλιά.
Τον ανέβασαν στο καράβι και προσπάθησαν να τον δέσουν στο κατάρτι. Τα σχοινιά, όμως παρ’ όλη την προσπάθεια τους, κάθε φορά, λυνόταν και έπεφταν στο κατάστρωμα. Ο Διόνυσος καθόταν ήσυχος και τους κοιτούσε χαμογελώντας. Τότε ο πηδαλιούχος καταλαβαίνει ότι δεν είναι κάποιο πριγκιπόπουλο, που θα το παραδώσουν και θα πάρουν λύτρα, αλλά έχει θεϊκή προέλευση, οπότε, απευθυνόμενος στον καπετάνιο και τους άλλους συναδέλφους του, λέει:
«Καπετάνιε, ποιος είναι αυτός που τον πιάσατε και προσπαθείτε να τον δέσετε. Ούτε το πιο καλό και εξοπλισμένο πλοίο δεν μπορεί να τον κρατήσει και να τον μεταφέρει. Δεν μοιάζει με τους θνητούς, αλλά με τους θεούς που κατοικούν στον Όλυμπο. Ελάτε, λοιπόν, να τον αφήσουμε ελεύθερο στη σκοτεινή ακτή αμέσως: μην βάζετε χέρια πάνω του, για να μην θυμώσει και μας ανακατέψει με επικίνδυνους ανέμους και βαρύτατες θύελλες ».
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤOYΣ ” ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ” ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
” Ἀμφὶ Διώνυσον Σεμέλης ἐρικυδέος υἱὸν
μνήσομαι, ὡς ἐφάνη παρὰ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο
ἀκτῇ ἐπὶ προβλῆτι νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικὼς
πρωθήβῃ· καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι
κυάνεαι, φᾶρος δὲ περὶ στιβαροῖς ἔχεν ὤμοις 5
πορφύρεον· τάχα δ’ ἄνδρες ἐϋσσέλμου ἀπὸ νηὸς
ληϊσταὶ προγένοντο θοῶς ἐπὶ οἴνοπα πόντον
** Τυρσηνοί·** τοὺς δ’ ἦγε κακὸς μόρος· οἳ δὲ ἰδόντες
νεῦσαν ἐς ἀλλήλους, τάχα δ’ ἔκθορον, αἶψα δ’ ἑλόντες
εἷσαν ἐπὶ σφετέρης νηὸς κεχαρημένοι ἦτορ. 10
υἱὸν γάρ μιν ἔφαντο διοτρεφέων βασιλήων
εἶναι καὶ δεσμοῖς ἔθελον δεῖν ἀργαλέοισι.
τὸν δ’ οὐκ ἴσχανε δεσμά, λύγοι δ’ ἀπὸ τηλόσε ἔπιπτον
χειρῶν ἠδὲ ποδῶν· ὁ δὲ μειδιάων ἐκάθητο
ὄμμασι κυανέοισι· κυβερνήτης δὲ νοήσας …………………………
Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ
Ο Διονύσιος ή ο Διόνυσος .Στην ελληνική μυθολογία, ο Διόνυσος ήταν ο θεός της χαράς της συγκομιδής σταφυλιών και της οινοποίησης του κρασιού , της τελετουργικής τρέλας και της έκστασης.
Το όνομά του στις επιγραφές δείχνει ότι λατρευόταν από το 1500-1100 π.Χ., από τους Έλληνες.
Ο Διόνυσος ήταν επίσης γνωστός ως Βάκχος. Ήταν η θεότητα του προστάτη της γεωργίας και του θεάτρου. Ήταν επίσης γνωστός ως Ελευθέριος,όνομα που του δόθηκε, καθώς θεωρούν ότι απελευθερώνεται από τον κανονικό εαυτό του, από την τρέλα, την έκσταση ή το κρασί.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του Διονύσου ήταν πως άλλαζε μορφές,ένα άγριο ζώο με αιχμηρά νύχια και ξυράφι δόντια,ένας όμορφος νεαρός άνδρας με λαμπερά ενδύματα Πολλές φορές παρουσιάζεται σε πομπή, που αποτελείται από άγριους θηλυκούς οπαδούς και , γενειοφόρους σάτυρους, ή σε ένα άρμα, συνήθως από εξωτικά ζώα, όπως λιοντάρια ή τίγρεις
Συμπεράσματα
Η Ιστορία των Τυρρηνών και του Διονύσου από την εποχη του Ομήρου έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς Ρωμαίους και άλλους συγγραφείς να παρουσιάσουν την δίκη τους εκδοχή που παρουσιάζει το γεγονός αυτό να έχει γίνει με την παρουσία πειρατών που προερχοταν από την δίκη τους Τυρρηνία.
Η Ομηρικοί είτε γράφτηκαν από τον Όμηρο τον 8ο π.Χ αιώνα είτε από άλλους έχουν αναφορά σε προϊστορίκα περιστατικά υπαρκτά ή ανύπαρκτα την εποχη πριν του 12ο αιώνα π.Χ. τότε που Τυρρηνία και Ετρουρία ήταν ανύπαρκτη στην Ιταλική χερσόνησο
Στο αυθεντικό κείμενο γίνεται αναφορά στους Τυρσηνούς ” Τυρσηνοί· ” Η Ελληνική γραφή δεν είχε τότε φωνήεντα η Τύρισσα αλλά και οι Τυρσηνοί γραφόταν μόνον με 3 σύμφωνα με ΤΡΣ που εμπεριέχει και τις 2 ονομασίες ,τότε η διάκριση γινόταν από τα συμφραζόμενα
Η αναφορά στην Ελληνική παράδοση δείχνει χώρο διεξαγωγής της αρπαγής στην Νάξο, όπου και σήμερα διεξάγονται εκδηλώσεις για την επιστροφή του Διονύσου στον τόπο της αρπαγής.
Αναζητούμε τα ψήγματα της ιστορίας της Τυρρηνίας της περιοχής που κατά τον ιστορικό Στ.Βυζάντιο στην αρχαιότητα βρισκόταν η πόλη Τύρισσα που κατά την άποψή μας σήμερα υπάρχει η Κοζάνη.
Μελετώντας την Ελληνική μυθολογία κάνουμε υποθέσεις για το τι μπορεί να είναι αληθινό και τι ψεύτικο ,εμείς κάνουμε τις δίκες μας εκτιμήσεις και παραπέμπουμε στην κρίση και την φαντασία του καθενός να κάνει και τις δικές του εκτιμήσεις.
0 comments