3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης & Τεχνών του Λόγου: Σάββατο 30 Απριλίου 2011

By Voula Z on 29/04/2011

11.00 Παιδικά παραμύθια-  Βαΐτσα Λαμπροπούλου

Λασσάνειος Δημοτική Χαρτοθήκη

Γενική είσοδος: 6 / Φοιτητικό, μαθητικό: 5€

12.00 Το λεωφορείο με τις ιστορίες: Ταξιδέψτε με 5 ιστορητές μέσα σε ένα λεωφορείο (Αναχώρηση από το ρολόι)

Εισιτήριο: 5 €

17.30 Χαίρω πολύ κ. Τζιχάντ Νταρβίς. Γνωριμία με τον αφηγητή στο Art Cafe

19.30 Επίσημη έναρξη: Η μητρική γλώσσα και οι ξένες λέξεις.

Βασίλης Αλεξάκης.Θεατροδρόμιο

21.30 Χίλιες και μια νύχτες. Τζιχάντ Νταρβίς

Θεατροδρόμιο (Γαλλ. Ελλ.)

Γενική είσοδος: 8 €

Φοιτητικό, μαθητικό: 6 €

Η Βαϊτσα Λαμπροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πλατανόρευμα Κοζάνης από γονείς εκπαιδευτικούς. Εργάζεται στην εκπαίδευση ως νηπιαγωγός από το 2006. Εργάστηκε επίσης στην ειδική αγωγή. Έχει ταξιδέψει στα παραμύθια μέσω σεμιναρίων και μαθημάτων θεάτρου. Παρουσιάζει τις παραστάσεις της ερασιτεχνικά σε σχολεία καθώς και σε μικτό κοινό.

Ο Βασίλης Αλεξάκης (Αθήνα, 12 Δεκεμβρίου 1943) είναι Ελληνό-Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων στην μητρική του γλώσσα, τα Ελληνικά, αλλά και τα Γαλλικά. Τα έργα του αντλούν και από τους δύο πολιτισμούς και είναι μεστά μιας λεπτής ειρωνείας. Η τεχνοτροπία του προσφέρει στον αναγνώστη μια οικεία και προσωπική προοπτική των ιστοριών του. Το 2007, του απονεμήθηκε το Grand prix du roman de l’Académie Française για το βιβλίο του Ap. J.-C (στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο μ.Χ).

Σε ηλικία 17 ετών ο Βασίλης Αλεξάκης έλαβε υποτροφία και έφυγε για τη Λιλ της Γαλλίας για να σπουδάσει δημοσιογραφία. Η υποτροφία του ήταν μικρή και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει σε ένα εστιατόριο. Μετά από τρίχρονες σπουδές επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά γύρισε να εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1968 μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα.

Εργάστηκε στη Monde des livres για δεκαπέντε χρόνια. Όντας σχεδιαστής σκίτσων, ο Αλεξάκης υπήρξε δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde ενώ έγραψε και ραδιοφωνικά κομμάτια.

Ο Βασίλης Αλεξάκης είναι εγκατεστημένος στο Παρίσι από το 1968 και τα περισσότερα έργα του είναι γραμμένα στο γαλλικά, έχει αποκομίσει σημαντικά βραβεία για τα μυθιστορήματά του, αλλά και για τα σενάρια ταινιών σε διεθνή φεστιβάλ. Tο μυθιστόρημα “Τάλγκο” (1981) βραβεύτηκε από την Γαλλική Ακαδημία και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο με τίτλο «Ξαφνικός έρωτας» το 1984. Άλλα βραβευμένα μυθιστορήματα του είναι: Η Μητρική γλώσσα -βραβείο Médicis-, το Πριν-βραβείο Αλμπέρ Καμύ, οι Ξένες λέξεις -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2004-, η συλλογή διηγημάτων Ο μπαμπάς -βραβείο διηγήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το τελευταίο μυθιστόρημα «μΧ» τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας 2007.

Επίσης γνωστά και πολύ αγαπημένα στο κοινό μυθιστορήματα είναι: «Η Καρδιά της Μαργαρίτας», «Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα», και το αυτοβιογραφικό «Παρίσι –Αθήνα». Πολλά από τα βιβλία του, εκτός από τη Γαλλία, κυκλοφορούν στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Αρμενία, στο Ισραήλ και στην Τουρκία. Έχει ασχοληθεί επίσης και με το θέατρο «Εγώ δεν» και «Μη με λες Φωφώ» και με τον κινηματογράφο (η ταινία του Οι Αθηναίοι κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας του Σανρούς 1990). Έχει γυρίσει επίσης τις ταινίες :την μικρού μήκους Είμαι κουρασμένος- βραβείο φεστιβάλ Τουρ και Γαλλικού Κέντρου Κινηματογραφίας και ο Νέστωρ Περνά στην Επίθεση.

«Είμαστε η χώρα που έχει τη μεγάλη τιμή να έχει επινοήσει τη λέξη διάλογος, κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε όταν έχουμε να κάνουμε με τους μετανάστες».

Ο Βασίλης Αλεξάκης βρέθηκε ο ίδιος μετανάστης πριν αρκετά χρόνια στη Γαλλία απ’  όπου ξεκίνησε και εδραιώθηκε ως συγγραφέας. Η δεύτερη πατρίδα του, σε αντίθεση με την πρώτη, δεν δίστασε να τον αναγνωρίσει αμέσως, να τον καταχωρίσει στους σημαίνοντες συγγραφείς της, και να τον βραβεύει κατ’ εξακολούθηση.

«Το θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα να ’χει κανείς δυο γλώσσες. Εγώ ελέγχω καλύτερα τα γραπτά μου μέσω της δεύτερης γλώσσας. Π.χ. αποφεύγω κάποιες φλυαρίες ή ευκολίες που χρησιμοποιεί κανείς στη μητρική του γλώσσα παρότι είναι άνευ νοήματος. Η συναναστροφή με τα γαλλικά γράμματα με έκανε αυστηρότερο. Αλλά ούτε τις ευκολίες της γαλλικής γλώσσας δέχομαι. Προσπαθώ να κόβω λέξεις, όχι να προσθέτω. Η δουλειά μου είναι περισσότερο να σβήνω παρά να γράφω.»

Το 2007 η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε το Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος.

O Jihad Darwiche  γεννήθηκε το 1951 στο Marwaniyé, ένα μικρό χωριό στο Νότιο Λίβανο. Μεγάλωσε με τα παραμύθια, τις λαϊκές ιστορίες και την ποίηση της Ανατολής που άκουγε από την μητέρα και τις χωριανές.

Το 1961 μετακινούνται στην αρχαία πόλη της Saïda όπου η παράδοση των παραμυθάδων και των ραψωδών είναι ακόμη ζωντανή. Στα στενά δρομάκια οι γείτονες περνούν τον καιρό τους κουβεντιάζοντας από παράθυρο σε παράθυρο και διηγούμενοι τα όνειρα της περασμένης βραδιάς (που μοιάζουν με αληθινά παραμύθια), πίνοντας καφέ με κάρδαμο ….

Σπούδασε στην Βυρηττό και στο Μονπελιέ και εξάσκησε το επάγγελμα του δημοσιογράφου από το 1975 ως το 1983, όταν μετοικεί στην Γαλλία όπου αρχικά διδάσκει αραβικά και το 1984 αφοσιώνεται επαγγελματικά στην προφορική αφήγηση.

Από τότε ζωντανεύει νυχτέρια αφήγησης όπου τα θαύματα της Χαλιμάς συνδυάζεται με την σοφία και το γέλιο. Αφηγείται σε θέατρα, φεστιβάλ, βιβλιοθήκες, σχολεία και φυλακές. Διδάσκει σε εργαστήρια αφήγησης και δημιουργικής γραφής.

«Πάνε πολλά χρόνια που ακολουθώ τα χνάρια της Χαλιμάς. Στις διηγήσεις μου δεν ακολουθώ τη γραπτή μορφή της πλούσιας και περίπλοκης συλλογής ιστοριών που ονομάστηκε χίλιες και μια νύχτες αλλά την προφορική παράδοση η οποία πρόσθεσε και προσθέτει ακόμα ιστορίες, εικόνες, λέξεις, αισθήσεις στο παραδεισένιο σώμα των ιστοριών. Μεγάλες και μικρές ιστορίες μπλέκουνε και οι μικρές ιστορίες μπαίνουν στις μεγάλες σας «ιστορίες συρτάρια» οι οποίες πολλές φορές έχουν μικρή σχέση μεταξύ τους αλλά αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον των ακροατών. Αυτή ήταν η στρατηγική της Χαλιμάς και έτσι κατάφερε να σώσει τη ζωή της και να κερδίσει το σεβασμό του σουλτάνου Σαχριάρ. Ελπίζω κι εσείς να τις απολαύσετε και να με ακολουθήσετε στο μακρινό και δαιδαλώδες αυτό ταξίδι».