Σίλλιον Παμφυλίας -Σιλώνα – Σύλλειον -Σιλουόν ( Sallawassi , Selywiys , Σύλειον, Syllion, Συλλάεουμ – Σίλλαιον ,Yanköy Hisarı ή Asar)

Σταύρου Π. Καπλάνογλου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Σίλλιον δεν ήταν πότε μια πόλη που πρωταγωνίστησε στην ιστορία, αλλά ήταν ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή και αργότερα επίσης επισκοπή

Το Sillyon (Ελληνικά: Σίλλυον), επίσης Sylleion (Σύλλειον), στα βυζαντινά χρόνια Syllaeum ή Syllaion (Συλλαιον), ήταν ένα σημαντικό φρούριο και πόλη κοντά στην Αττάλεια στην Παμφυλία, στη νότια ακτή της σύγχρονης Τουρκίας.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ

Περίπου 35 χλμ. κατά μήκος της εθνικής οδού Αττάλεια -Αλάνια προς τα βόρεια χρειάζονται 8 χιλιόμετρα. μέχρι να φτάσει κάνεις στο Σίλλυον. Αυτή η πόλη των Παμφυλών, που βρίσκεται μεταξύ Πέργης και Ασπένδου ,έγραφε ο Στράβων στην ενδοχώρα, ήταν ορατή από το Πέργη.

Χτίστηκε σε ένα ελλειψοειδές επίπεδο μικρο οροπέδιο που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου με σχεδόν κάθετες πλευρές. Λόγω της θέσης του, οι γύρω περιοχές είναι εύκολα ορατές και στην πραγματικότητα η θέα εκτείνεται μέχρι τη Μεσόγειο.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

– Hittite Sallawassi –

Η αρχική ονομασία επί Χετταίων να ήταν Sallawassi.

– Selywiys

Η ονομασία στην γλώσσα των γηγενών κατοίκων στην Ελληνική-Παμφυλική μορφή ήταν Selywiys, πιθανότατα προήλθε από το αρχικό Hittite Sallawassi.

– Σύλειον

Καταγραφή το 500 π.Χ. από τον Ψευδο-Σκύλαξ με το όνομα ς Σύλειον)

– Σύλλιον (Syllion)

Σύμφωνα με τον Αρριανό η πόλη καταγράφηκε ως Syllion το 333 π.Χ.

–Συλλάεουμ -Σίλλαιον (Syllaeum ή Syllaion )

Επί βυζαντίου λεγόταν Syllaeum ή Syllaion

– Yanköy Hisarı ή Asar Köy.

Τα σύγχρονα τουρκικά ονόματά του είναι Yanköy Hisarı ή Asar Köy.

ΙΣΤΟΡΙΑ

–Ίδρυση

Οι αρχές του Sillyon χάνονται στις ομίχλες της ιστορίας, όπως αποδεικνύεται από το όνομα του οικισμού. Μερικοί μελετητές εντοπίζουν την προέλευσή του μέχρι τη χετιτική λέξη Sallawassi

α) Σύμφωνα με έναν μύθο, η πόλη ιδρύθηκε ως αποικία από το Άργος.

β)Μια άλλη υποστηρίζει ότι ιδρύθηκε, μαζί με την Σίδη και την Άσπενδο, από τους Μόψο, Κάλτσα και Αμφίλοχο μετά τον Τρωικό πόλεμο.

Είναι η πιο επικρατούσα άποψη .Μια βάση αγάλματος που βρέθηκε στο Sillyon φέρει το όνομα του Μόψου.

– Πρώτη αναφορά στο 500 π. Χ.

Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά στο 500 π.Χ. από τον Ψευδο-Σκύλαξ με το όνομα ς Σύλειον).

– Μέλος της Δηλιακής συμμαχίας

Η πόλη εμφανίζεται σε λίστες της Δηλιακής συμμαχίας ως μέλος που πληρώνει Συμίκικο Φόρο (“συμμαχικός φόρος”)

Από το 469 π.Χ., η πόλη έγινε μέρος της Δηλιακής συμμαχίας

Αναφέρεται στους αθηναϊκούς καταλόγους αφιερώματος στο 450 π.Χ. και πάλι το 425 π.Χ., και στη συνέχεια εξαφανίζεται

– Πέρσες

Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι ο Σίλωνα ήταν στρατιωτική βάση από την Περσική εποχή.

– Μ. Αλέξανδρος

Ξανά εμφανίζεται στην ιστορία το 333 π.Χ. όπου αναφέρεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος την πολιορκεί ανεπιτυχώς και λόγω των επιβλητικών οχυρώσεων του, τα περιγράμματα αυτών των οχυρώσεων μπορεί ακόμη και σήμερα να τα δει

Η αντίδραση των κατοίκων του Συλλαίου στον Αλέξανδρο ήταν εχθρική.

Σύμφωνα με τον Αρριανό η πόλη που καταγράφηκε ως Syllion ήταν καλά οχυρωμένη και είχε μια ισχυρή φρουρά μισθοφόρων και «γηγενών βαρβάρων», για τους οποίους υποθέτουν ότι η φρουρά της πόλης προερχόταν από το στρατό του μεγάλου βασιλέα ή των σατραπών του.,οπότε ο Αλέξανδρος, μετά την αποτυχημένη πρώτη απόπειρα επίθεσης προβληματίσθηκε ,έτσι όταν αντιλήφθηκε ότι δε θα κατάφερνε να υποτάξει την πόλη με σύντομη έφοδο, όπως ήλπιζε αρχικά, προτίμησε να μην εμπλακεί σε χρονοβόρα πολιορκία και να στραφεί εναντίον της Ασπένδου, που αποτελούσε πιο εύκολο στόχο. Έτσι, το Σίλλυον μαζί με τη γειτονική Τερμησσό της Πισιδίας έμειναν στην ιστορία ως οι μοναδικές πόλεις στη νότια αυτή περιοχή της Ασίας που κατάφεραν να αντισταθούν με επιτυχία στα μακεδονικά στρατεύματα. Μετά την περιπέτεια αυτή, η πόλη αναφέρεται σποραδικά από αρχαίους και μεταγενέστερους γεωγράφους.

– Ελληνιστική χρόνοι

Η πόλη ξαναχτίστηκε εξ ολοκλήρου από τους Σελευκίδες, ειδικά το θέατρο της.

– Ελεύθερη πόλη με την έλευση των Ρωμαίων

Αργότερα, όταν το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Μικράς Ασίας έπεσε στο Βασίλειο της Περγάμου, το Σίλλιον παρέμεινε ελεύθερη πόλη με απόφαση της Ρωμαϊκής Γερουσίας.

– Επιπλέον, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το Σίλλυον διατηρούσε μεγάλο βαθμό αυτονομίας τουλάχιστον κατά το 2ο αι. π.Χ., εποχή που –όχι τυχαία– έκοβε δικό του νόμισμα. Έκοψε τα δικά του νομίσματα μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ

– Επί Βυζαντίου

Υπήρξε έδρα επισκοπής μεταξύ 787 και 815 μ.Χ, όταν η παραδοσιακή τοπική μητρόπολη της Πέργη άρχισε να υποβαθμίζετε,

Η πόλη συνέδεε τη νότια ακτή, μέσω του Αμόριου ( Το Αμόριο ήταν μια πόλη στη Φρυγία της Μικράς Ασία )και της Νίκαιας, με τη Βιθυνία και την πρωτεύουσα του Βυζαντίου την Κωνσταντινούπολη. στους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους, βρίσκεται στην αρχή του μεγάλου δημόσιου δρόμου που ένωνε τη νότια ακτή ΜΕ την πρωτεύουσα

Κάτω από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία , η πόλη αναπτύχθηκε

Το Σύλλαιον αναφέρεται ως τοποθεσία καταστροφής ενός Αραβικού στόλου από καταιγίδα στα τέλη του 677 ή του 678, μετά την ανεπιτυχή αραβική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης .

Ήταν ένας από τους σημαντικότερους οχυρωμένους τόπους της περιοχής, έγινε έδρα ενός αυτοκρατορικού εκπροσώπου ( ek prosōpou ), συμπληρώνοντας το στρατό του ναυτικού θέματος των Κιβιριωτων του Συλλαίου

– Σελτζούκοι Τούρκοι

Μαζί με την ευρύτερη περιοχή της Παμφυλίας, η πόλη έπεσε στους Σελτζούκους το 1207. Και παρά τις ισχυρές οχυρώσεις, η πόλη, μαζί με ολόκληρη την περιοχή της Παμφυλίας, κατακτήθηκε.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΙΤΕΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΙΤΕΣ

– Μιναδόρα ( Menodora ) η κόρη του Μεγακλή ( Megacles)

Ιδιαίτερης μνείας χρήζει μια εξέχουσα κάτοικος του Σιλλύου, η Μηνοδώρα, κόρη του Μεγακλή, που έζησε κατά την Ύστερη Αρχαιότητα. Οι σωζόμενες επιγραφές όχι μόνο βγάζουν από την αφάνεια τη Μηνοδώρα, αλλά ανασυνθέτουν λεπτομερώς και την έντονη δημόσια δράση της. Είναι ενδιαφέρον ότι η γυναίκα αυτή απολάμβανε σημαντικών τίτλων και τιμών κατά τη διάρκεια της ζωής της, ενώ προέβη και σε ευεργεσίες προς τη γενέτειρα πόλη της. Δώρισε αρχικά εκ μέρους του γιου της 300.000 δηνάρια για τα άπορα παιδιά του Σιλλύου, ενώ με άλλη δωρεά συνέβαλε στην οικοδόμηση ενός ναού αφιερωμένου στην Τύχη.

************************

– Άγιος Αντώνιος ο Νεότερος

Ο Άγιος Αντώνιος ο Νεότερος ήταν η ek prosoupou στο Syllaion το γ. 821-29.

Άγιος Αντώνιος ο Νέος ( ελληνικά : Αντώνιος ὁ νέος , 785 – της 11ης Νοεμβρίου 865) ήταν βυζαντινή αξιωματικός του στρατού ο οποίος έγινε μοναχός και άγιος. Εορτάζεται από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Δεκεμβρίου.

Σύμφωνα με την αγιογραφία του , ως παιδί τον έφερε στον ερημίτη Τζον, ο οποίος προείπε το μέλλον του. Όταν η μητέρα του πέθανε το γ.  800 , αυτός και τα αδέλφια του έφυγαν από την Παλαιστίνη για την Αττάλεια . [2] Εκεί μπήκε στην αυτοκρατορική θητεία, πιθανώς στο βυζαντινό ναυτικό . Το 821 ή το 822 προήχθη σε ek prosopou (αναπληρωτής κυβερνήτης) του θέματος Cibyrrhaeot . Κατείχε τη θέση μέχρι το 825, αν και εν τω μεταξύ μπορεί να προήχθη σε θεματικό κυβερνήτη ( στρατηγός ). Συμμετείχε στην καταστολή της εξέγερσης του Θωμά του Σλάβου το 822-823 και στη συνέχεια πέρασε δέκα μήνεςΗ Κωνσταντινούπολη το 823–824, πριν επιστρέψει στο θέμα του και οδήγησε την αποτροπή μιας αραβικής επίθεσης είτε στην Ατταλεία είτε στη Σύλλα .

**************

– Πατριάρχης Κωνσταντίνος Β ‘της Κωνσταντινούπολης

Ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος Β ‘της Κωνσταντινούπολης ήταν επίσκοπος της πόλης.

Κωνσταντίνος Β ( ελληνικά : Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνος ) (; – 7ης Οκτώβρη 767), ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από 754 έως 766. Είχε οικουμενικά προχωρήσει από τον Πατριάρχη Αναστασίου Κωνσταντινουπόλεως . [1]

Υπήρξε υποστηρικτής της πρώτης φάσης του βυζαντινού εικονοκλάσμου και αντιτάχθηκε πιστά στη δημιουργία εικόνων,

Ο Κωνσταντίνος ήταν ένας λιτός μοναχός, που έγινε πνευματικός σύμβουλος του Αυτοκράτορα. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών δεν έγιναν διώξεις εναντίον των εικονολατρών, αν και πολλοί μοναχοί εξέφραζαν την αντίθεσή τους στην εικονομαχία, καθώς η στρατιωτικές επιτυχίες του Αυτοκράτορα εναντίον των Βουλγάρων του παρείχαν την υποστήριξη της κοινής γνώμης. Το 761 όμως, ο Αυτοκράτορας εξαπέλυσε διωγμούς, τους οποίους υποστήριξε και ο Πατριάρχης Κωνσταντίνο

Φαίνεται όμως ότι είχε σχέσεις με τους εικονολάτρες, γι’ αυτό ο Αυτοκράτορας τον έκρινε ένοχο προδοσίας το 765 και στις 30 /8/766 τον συνέλαβε και, αφού τον έκλεισε στην αρχή στο Παλάτι της Ιέρειας, στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, στη συνέχεια τον εξόρισε στην Πρίγκηπο. Μετά από δύο χρόνια καθαιρέθηκε, αναθεματίστηκε, δια πομπεύθηκε στον Ιππόδρομο και τελικά με εντολή του Αυτοκράτορα αποκεφαλίστηκε στις 7 Οκτωβρίου του 767.

**********

— Πατριάρχης Αντώνιος Α ( 821 – 836 μ.Χ. )

ςΟ Αντώνιος Α΄, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Κασσυματάς, ή Κασυματάς, ήταν εικονομάχος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως την περίοδο 821 – 836 μ.Χ.

Του είχε δοθεί το προσωνύμιο ΄΄Ο βυρσοδέψος΄΄ γιατί ήταν το προηγούμενο επάγγελμα του

Έγινε ηγούμενος στη Μονή Πέτρου της Κωνσταντινούπολης. Από όπου το Πατριαρχείο τον εξέλεξε και τον χειροτόνησε επίσκοπο Συλαίου, ή Συλλείου της Παμφυλίας.

Καθαιρέθηκε με συνοδική απόφαση το 812 επί πατριάρχου Νικηφόρου. εκδηλώνοντας συμπεριφορά εικονομάχου.

Το 821, επί αυτοκράτορα Μιχαήλ Τραυλού εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, οπότε και άσκησε καταδίωξη των εικονοφίλων που συνέχισε και επί αυτοκράτορα Θεοφίλου.

Το 813 – 820 μ.Χ.έγραψε τον «θησαυρόν της εικονοκλαστικής θεολογίας», στο οποίο περιελάμβανε χωρία της Αγίας Γραφής και λόγους Πατέρων της Εκκλησίας που στρέφονταν κατά των εικόνων

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ

Η ύπαρξη των ερειπίων της αρχαίας πόλης Sillyon δεν ήταν μυστικό για τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες , από τα μέσα του 19ου αιώνα τα φωτογράφισε ο από Γάλλος εξερευνητής Pierre Trémaux.

Ο Πολωνός ερευνητής – Karol Lanckoroński – κατά τη διάρκεια της αποστολής του στις περιοχές Pamphylia και Pisidia επισκέφθηκε το Sillyon και στη συνέχεια δημοσίευσε την περιγραφή του.

Τα διατηρημένα ερείπια της πόλης βρίσκονται σε έναν λόφο που υψώνεται σε ύψος 210 μέτρα πάνω από την αλλουβιακή πεδιάδα που σχηματίστηκε από τον ποταμό Κέστρο.

Τα ερείπια του Συλλαίου είναι ορατά στο λόφο, χρονολογούνται στην ελληνιστική, ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. Σήμερα μεγάλο μέρος απειλείται από κατολίσθηση, καθώς η πόλη βρίσκεται πάνω σε ένα βραχώδες οροπέδιο. κατι που συνέβη και το 1969 μετά από σεισμό.

Τα ερείπια κτιρίων και οχυρώσεων αποκαλύπτουν ότι η πόλη διατήρησε όλο το προαναφερόμενο διάστημα τον στρατιωτικό της χαρακτήρα .

.Μεταξύ αυτών είναι ερείπια

— Των τειχών και των πύργων και πυλών

Τείχη στο Σιλλυον υπήρχαν μόνον στα δυτικά και νοτιοδυτικά τμήματα όπου η κλίση είναι στο παραμικρό της, που ανεγέρθηκαν τοίχοι, πύργοι και τείχη.

Επειδή το Sillyon βρίσκεται σε έναν λόφο, η μεγαλύτερη γραμμή οχυρώσεων βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πόλης, όπου η πλαγιά δεν είναι τόσο απότομη όσο και στις άλλες πλευρές.Αυτά παρουσιάζουν επίπονη τοιχοποιία και σημαντική τεχνική εμπειρογνωμοσύνη.

Επειδή το Sillyon βρίσκεται σε έναν απότομο λόφο, δεν υπήρχε ανάγκη να περιβάλλετε από όλες τις πλευρές η πόλη με τείχη.

Στην πόλη διασώζονται τα ερείπια από μια πύλη με δύο πύργους άμυνας ,σεαλλο σημείο μια δεύτερη πύλη και ένα τμήμα από το Ελληνιστικό τείχος.

– Πύλες

Η είσοδος στην πόλη γινόταν από την κύρια πύλη, στο χαμηλότερο τμήμα του οικισμού. Η πύλη αυτή ήταν μνημειώδης, ανάλογη με εκείνες της Πέργης και της Σίδης. Μία ανηφορική ράμπα που προστατευόταν από έναν εξαιρετικής κατασκευής τοίχο στα δυτικά οδηγούσε στην ακρόπολη, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα όλα τα δημόσια οικοδομήματα.2. Κυρία πυλη

Υπήρχε άλλη κύρια πύλη και Β. Ανατολικά της υπάρχουν σήμερα τα παλαιότερα ερείπια της πόλης βρίσκονται βορειοανατολικά της κύριας πύλης εισόδου.

Ωστόσο, τα ερείπια της κάτω πύλης της πόλης με στρογγυλούς πύργους και τα ερείπια ενός αμυντικού πύργου είναι σχετικά καλά διατηρημένα

– Στάδιο

Από το πρώην στάδιο, σήμερα εμφανίζεται μόνον η κάτοψη του

– Θέατρο

Το θέατρο βρίσκεται στο νότιο άκρο του οροπεδίου. Ένας σεισμός το 1969 έριξε ολόκληρο το κτίριο της σκηνής 11 σειρές καθισμάτων από το κοίλο έμειναν στη θέση τους.

– Ωδείο

. Το Ωδείο εξαφανίστηκε σχεδόν τελείως μετά την κατολίσθηση.

– Πέτρινες σκάλες ,κιγκλιδώματα και κτίρια

Αμέσως μετά το θέατρο, οι πέτρινες σκάλες με κιγκλιδώματα κατά μήκος των πλευρών οδηγούν σε ελληνιστικά σπίτια τετράγωνου ή ορθογώνιου σχεδίου .

– Ναός

Στο ανατολικό τμήμα της πόλης υπάρχει ένας μικρός ελληνιστικός ναός. Πάνω σε ένα βάθρο με διαστάσεις 7,30×11,00 μέτρα, το τείχος του ναού και ο στυλοβάτης εξακολουθούν να στέκονται όρθια

.Σύμφωνα με τα υπάρχοντα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, ο ναός ήταν δωρικού τύπου.

– Τρίκλιτη εκκλησιά

Η πρώτη δομή που συναντά κανείς εδώ είναι ένα διώροφο κτίριο με ψηλό τοιχο από τη βυζαντινή εποχή.

–Δεξαμενές

Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα στην πόλη είναι τα πέτρινα κτίρια της ελληνιστικής περιόδου και οι μεγάλες δεξαμενές νερού

– Του γυμναστηρίου

Διασώζεται ενα μεγάλο βυζαντινό κτίριο σε πλήρες ύψος καθώς και ένα ελληνιστικό κτίριο, πιθανώς ένα γυμνασιο ο ύψους 6 μέτρων, με δέκα παράθυρα διαφορετικών μεγεθών, στα οποία οι τοιχοι και οι αναδιπλώσεις για τα παραθυρόφυλλα είναι ακόμη σε καλή κατάσταση.

– Κτίριο αγνώστου ταυτότητος

Ένα άλλο μικρότερο ελληνιστικό κτίριο έχει επιγραφή στην γλώσσα των γηγενών Παμφυλίων σε μια πόρτα. Η επιγραφή, μήκους τριάντα γραμμών, είναι το μακρύτερο και σημαντικότερο έγγραφο για εκείνη την εποχή .Σώζονται 37 σειρές της επιγραφής αυτής. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες αποκρυπτογραφησης της, αλλά το νόημά της παραμένει και σήμερα αινιγματικό.

– Νεκρόπολη

Η νεκρόπολη του Σιλλύου ήταν σε χρήση από τον 3ο αι. π.Χ. μέχρι τον 6ο αι. μ.Χ. Εκτεινόταν κυρίως στα δυτικά της πόλης. Τα σωζόμενα ταφικά μνημεία είναι ως επί το πλείστον απλά, χωρίς κάποια αξιοσημείωτη κατασκευαστική ιδιαιτερότητα.

ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Η πόλη έχει μια βεβαιωμένη συνεχή παράδοση να κόβει τα δικά της νομίσματα από τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.

Τα νομίσματα του 3ου αιώνα π.Χ. φέρουν γενειοφόρο κεφάλι ή όρθια φιγούρα, πιθανώς αναγνωρίσιμη με τον Απόλλωνα , ή αστραπή και την επιγραφή ΣΕΛΥИΙΥΣ

Τα ασημένια τετράδραχμα των τύπων της Αλεξάνδρειας και του Λυσιμάχου κόπηκαν μεταξύ 281 και 190 π.Χ., αλλά εκτός από αυτό, το νόμισμα της πόλης ήταν από χαλκό.

Συνέχισαν μέχρι τη βασιλεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αυριλιανού το 270 μ.Χ

Στα νομίσματα εμφανιζόταν απεικονίσεις και η προέλευση τους όπως :

–Απεικονίσεις

1. Τα πρώτα νομίσματα φέρουν γενειοφόρο κεφάλι ή όρθια φιγούρα, πιθανώς αναγνωρίσιμη με τον Απόλλωνα , ή αστραπή

2. ΦΙΛΗC CVΜΜΑΧΟΥ ΡΩΜΑΙΩΝ. + προτομή Τιβέριου έως τον Αυριλιανό.

3. Λιοντάρι που επιτίθεται ταύρο Θεότητα στέκεται με υψωμένο r. Χέρι;

4.Κράνος ήρωας; Mên με άλογο ή όρθια, ή την προτομή του (ΘЄΟV ΜΗΝΟC ΑCVΛΟ);

5.Ο Ηρακλής πριν από τον Ευρύσθεα (?) Όπως της Aspendus.

6. Αφροδίτη που τακτοποιεί τα μαλλιά.

7.Καλυμμένη θεά μπροστά με μικρή φιγούρα δίπλα της. Tyche τύπου Αντιόχεια

8. Διονύσιος;

– Ενδείξεις προέλευσης νομίσματος

Τα πρώτα νομίσματα ΣΕΛΥИΙΥΣ (το εγγενές παμφυλικό όνομα,)

Τον δεύτερο αιώνα π.Χ., η Sillyum εξέδωσε Αλεξάνδρινους τετραδραχμα με επιγραφή ΣΙΛ

Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο επιγραφή εξελληνισμένη ϹΙΛΛΥΕΩΝ

Χάλκινη νομίσματα ανάγνωση ΣΙΛΥΕΩΝ.

Αργότερα η επιγραφή ο θρύλος είναι CΙΛVЄΩΝ

ΤΟ ΣΙΛΛΥΟΝ ΣΗΜΕΡΑ

ΤΟ ΣΙΛΛΥΟΝ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το Σίλλιον είναι μια ήσυχη ερειπωμένη πόλη και δυστυχώς μόνο μερικώς ανασκαφεί, γι ‘αυτό τα δομικά υπολείμματα είναι δύσκολο να δούμε.

Έχει ταυτιστεί1 με τα ερείπια ενός οικισμού κοντά στο σύγχρονο χωριό Asar Köyü, περίπου 12 χλμ. ανατολικά-βορειοανατολικά της Πέργης. Η ταύτιση αυτή επιβεβαιώνει και την πληροφορία του Στράβωνα ότι το Σίλλυον βρισκόταν μεταξύ Πέργης και Ασπένδου.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.