Η επιστροφή στην «κανονικότητα» των οικονομικά ανεπτυγμένων λαών ξεκινά από τη μέγιστη δυνατή εργασιακή απεξάρτηση του εργαζομένου από την πολιτεία (Δημόσιο). Όσο ο εργαζόμενος εξαρτάται εργασιακά από την πολιτεία, κατά κανόνα η πολιτεία προσπαθεί να τον «χειραγωγεί» με κίνητρα που σε βαθος χρόνου έχουν ανταποδοτικότητα στην πολιτεία αλλά σαφέστατα και πολιτικό όφελος.
Όσο ο εργαζόμενος στρέφεται προς την υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία, τόσο απεξαρτάται εργασιακά, άρα παύει να είναι και «δέσμιος» την ώρα της πολιτικής απόφασής του. Αυτό ταυτοχρόνως κάνει την πολιτεία να προσπαθεί περισσότερο προς την προκοπή και την κοινή οφέλεια ούτως ώστε να κερδίσει την εύνοια του λαού, όπου σαφέστατα έχει πλέον περισσότερες απαιτήσεις μα και παντελώς διαφορετικά κριτήρια στην ψήφο του.
Καθήκον της πολιτείας σε μια κανονική οικονομία είναι να «δημιουργεί τις ευκαιρίες» για σωστές επένδυσεις, όπου θα έχουν διάρκεια χρόνου αλλά και όφελος για τους ανθρώπους του τόπου αλλά και για τους επενδυτές όπου το μόνο που περιμένουν πλέον είναι τα κίνητρα, μιας και το πολιτικό περιβάλλον μοιάζει ίσως το πιο σταθερό μετά από αρκετά χρόνια κρίσης.
Ο ρόλος της πολιτείας αρκεί να είναι διπλός. Ελεγκτικός και εισπρακτικός. Αφού θέσει τους κανόνες ως κράτος, το οποίο πρέπει να ειναι μικρό σε όγκο αλλά και ισχυρό σε αποτελεσματικότητα όπου και όταν χρειαστεί, να ελέγχει εάν τηρούνται οι κανόνες και φυσικά να εισπράτει. Να εισπράτει βέβαια, τόσα όσα επιτρέπουν στους επενδυτές να ξανά επενδύσουν τα κέρδη τους και να δημιουργήσουν νέες, ακόμη περισσότερες και πιο καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο. Δίνοντας σοβαρά κίνητρα σε επενδυτές, που τόσο χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν υπάρχει κανένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που να είναι αφελής. Δε χρειάζεται να ξανά καλύψουμε λοιπόν την πυρίτιδα, ο δρόμος είναι γνώστος και τον έχουν διαβεί βλέποντας τα οφέλη πολλές οικονομίες παγκοσμίως.
Αυτό εν ολίγοις συμβαίνει στη λειτουργία κάθε κανονικού κράτους (κατά κανόνα δυτικού) άρα και σε κάθε κοινωνία όπου επιζητεί την προκοπή, την ανάπτυξη της οικονομίας αλλά και του πνεύματος με ότι αυτό συνεπάγεται.
Μια σημαντική παράμετρος μένει μόνο να δούμε, ποιες επενδύσεις θα έρθουν στην περιοχή μας και πως θα καλύψουν το κενό του 45% του ΑΕΠ του ενεργειακού λεκανοπεδίου της χώρας; Θα είναι μια «επενδυτική έκρηξη» τέτοια, ούτως ώστε να κλείσει την ψαλίδα που θα δημιουργηθεί όπως φαίνεται ακόμη πιο σύντομα;
Προτάσεις υπάρχουν, νεοεκλεγμένη κυβέρνηση που εμπιστευόμαστε επίσης.
Είναι απολύτως κατανοητό αλλά και εύλογο να έχουν οι δυτικό Μακεδόνες συμπολίτες μας αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας αλλά και της περιοχής. Από την άλλη όμως, εκτιμώ πως με την δημιουργία των θέσεων εργασίας μέσω των κινήτρων που θα δημιουργήσει η κυβέρνηση σε επενδυτές η αλλαγή θα είναι πιο ομαλή και το μέλλον θα μοιάζει πιο ευοίωνο.
Κατά την άποψη μου το εγχείρημα της κυβέρνησης, είναι η λεγόμενη «επιστροφή στην κανονικότητα».
Αρκεί βέβαια να συμβεί το αυτονόητο που δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο εκτός από σοβαρές επενδύσεις.