Κερασούντα του Πόντου: Χοαράδες – Κεράσος – Φαρνακία – Giresun

Σταύρου Π. Καπλάνογλου Συγγραφέα , ιστορικού ερευνητή

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η αρχαία Ελληνική πόλη Κερασούντα ήταν ένα φυσικό φρούριο και λιμάνι στη νότια ακτή του Εύξεινου Πόντου στην πρώην γη των Χαλύβων, βρισκόταν στο τέρμα μιας διαδρομής που οδηγούσε πάνω από τα Ποντιακά βουνά από τη Μικρά Αρμενία .

Η πόλη βρισκόταν πάνω σε ένα βραχώδες ακρωτήριο ανάμεσα σε δύο αγκυροβόλια, από τα οποία το ένα ή το άλλο λάμβαναν καταφύγιο ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου.

Μερικά καλά μέρη των Ελληνιστικών τειχών σώζονται τόσο στην κορυφή όσο και στις απότομες πλαγιές που κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα .

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ

Η Κερασούντα (τουρκ. Giresun) είναι παραλιακή πόλη του Πόντου, στην νότια πλευρά της Μαύρης θάλασσας, βρίσκεται 175 χλμ. Δυτικά της Τραπεζούντας και 46 χλμ της Τρίπολης ,182 χλμ βόρεια ανατολικά της Νεοκαισαρείας και 351 χλμ ανατολικά της Σινώπης

ΤΟ ΌΝΟΜΑ

– Χοαράδες

Η Κερασούντα ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες ως Χοαράδες

Η ονομασία προερχόταν από την αρχαία Ελληνική λέξη Χόη ( χοή < χέω )

που ήταν ένα ειδικό υγρό για τις σπονδές στην αρχαία Ελλάδα, από νερό, κρασί και μέλι (για θυσίες και για κηδείες)

– Κεράσος

Με την ονομασία αυτή αναφέρεται η πόλη για πρώτη φορά από το Ξενοφώντα στην ιστορία των Μυρίων Κύρου Ανάβασις το 370 π.Χ.

–Φαρνακία

Ο Φαρνάκης Α’ του Πόντου μετονόμασε την πόλη σε Φαρνακία από το όνομά του, αφού κατέλαβε την πόλη το 183 π.Χ

Όνομα που παρέμεινε μόνο για όσο διάρκεσε το βασίλειο του Πόντου ενώ στη ρωμαιοκρατία απέκτησε και πάλι το παλιό όνομα της και την αυτονομία της.

– Κερασούντα

Σύμφωνα με τον AHM Jones , η πόλη επανήλθε επίσημα στο αρχικό της όνομα, Κερασούς, το 64 μ.Χ.

Ειναι η ονομασία που επεκράτησε σήμερα με διάφορες παραλλαγές μια σήμερα ονομάζεται από τους Τούρκους Giresun

* Για πολλούς η ονομασία προέρχεται από το δένδρο της Κερασιάς

Η Ελληνική ρίζα της λέξης «κερασός», από οπου προέρχεται και το όνομα της πόλης, αλλά και του δένδρου κεράσια έχει πιθανώς ένα προελληνικό υπόστρωμα ,

Σύμφωνα με τον Πλίνιο , το κεράσι εξήχθη για πρώτη φορά από την Κεράσο στην Ευρώπη στη ρωμαϊκή εποχή από τον Λούκουλλο

* Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή για την προέλευση του ονόματος :

Η θεωρία αυτή λέει ότι Κεράσος προέρχεται από την λέξη από το κέρας = “κέρατο” λόγω του σχήματος της χερσονήσου πάνω στην όποια για πρώτη φορά κτίσθηκε που έχει σχήμα κέρατος .

– Giresun

Το τελευταίο Ελληνικό όνομα Kερασούς εκτουρκίστηκε σε Giresun αφού οι Τούρκοι απέκτησαν μόνιμο έλεγχο της περιοχής στα τέλη του 15ου αιώνα.

 

ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΩΣ ΤΟ 1922

Κατά την απογραφή του 1913, η Κερασούντα είχε 30.000 κατοίκους, από τους οποίους 17.000 ήταν οι Έλληνες, 3.000 οι Αρμένιοι, οι Τούρκοι 7.000 και 3.000 διαφόρων εθνικοτήτων Σήμερα η πόλη έχει περίπου 100.000 κατοίκους.

Ο πληθυσμός της πριν το 1922 ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος ελληνικός και η πόλη ανθούσε λόγω της θέσης της στον (Εύξεινο) Πόντο και του εμπορίου που διεξαγόταν με τις άλλες χώρες.

Η Κερασούντα ήταν η μοναδική πόλη του Πόντου που είχε συνεχώς επί αιώνες και μέχρι τον Ξεριζωμό ελληνικό αστικό πληθυσμό, ο οποίος πλειοψηφούσε έναντι του μουσουλμανικού.

Οι ελληνικές συνοικίες της Κερασούντας (η πόλη) ήταν οι εξής: – Κοκκάρι, Σαϊτάς, Λιμένι, Τσιναρλάρ, Μπέγιουκ Πακτσέ, Τσιρώνη, Νέα Γκιόλ, Ύψιλον, Φανάρι.

— Κοκκάρι

Βρισκόταν στον ανατολικό τομέα της πόλης ,εκει βρισκόταν και ο ναός του ΑΓ, Νικολάου.

– Σαϊτάς

Εδώ βρισκόταν η μικρότερη εκκλησιά της Κερασούντος η Αγία Τριάδα.

Όπου βρισκόταν και τα νεκροταφεία των Ελλήνων.

— Λιμένι

Βρισκόταν στο δυτικό μερος της πόλης ,εκεί βρισκόταν ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

— Τσιναρλάρ

Σε αυτή την γειτονιά κατοικούσαν μόνον Έλληνες

– Μπέγιουκ Μπακτσέ.

Είχε μικτό πληθυσμό Ελλήνων και Τούρκων.

– Τσιρώνη

Η συνοικία αυτή βρισκόταν στην παράλια και κατοικούσαν αποκλειστικά Έλληνες

– Νέα Γκιόλ

Είχε μικτό πληθυσμό Ελλήνων και Τούρκων.

– Ύψιλον

Βρισκόταν ανατολικά και στην γειτονιά αυτή κατοικούσαν μόνον Έλληνες

— Φανάρι.

Βρισκόταν δυτικά και κατοικούσαν μόνον Έλληνες

Η Κερασούντα αποτελούνταν από 10 περιφέρειες. που ήταν: – Κερασούντα, Κεπεκκλησιάς, Κουσκαγιάς. Τσαγκράκ, Τσαλ, Ηλίθιος, Κεσάπ, Κίρικ, Κουλακαγιάς, Πουλαντσάκ(ης).

ΙΣΤΟΡΙΑ

–Ίδρυση

Άγνωστο πότε ιδρύθηκε η Κερασούντα Οι ιστορικές μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι στην πόλη κυριάρχισαν οι Μηλίσιοι , οι Πέρσες , οι Ρωμαίοι , οι Βυζαντινοί και η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας .

–Ίδρυση από τους Μιλήσιους

Υπάρχει η άποψη ότι η αρχική πόλη Κερασούς ιδρύθηκε στα τέλη του 6ου αιώνα. π.Χ., από Έλληνες αποίκους από τη Σινώπη.

Χτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα ως αποικία της Σινώπης. Ωστόσο κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο ξαναπήρε το όνομα Κερασούς, το οποίο ετυμολογείται από την Κερασιά.

Πριν τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο η Κερασούντα αριθμούσε 30.000 κατοίκους εκ των οποίων 17.000 Έλληνες. Σήμερα η πόλη έχει περίπου 100.000 κατοίκους.

–Η θέση της πόλης παλιότερα

Τα παλαιότερα η πόλη βρισκόταν σε μια χερσόνησο που δέσποζε ένα ερειπωμένο Βυζαντινό φρούριο, που προστατεύει το μικρό φυσικό λιμάνι.

– Πέρσες

Κατά την περίοδο της Περσικής Αυτοκρατορίας 546 – 332 π.Χ., η Γηρεσούν καταλήφθηκε από τον Πέρση αυτοκράτορα Δαρείο. 332 -323 π.Χ. η Περσική Αυτοκρατορία τελικά ηττήθηκε και διασκορπίστηκε από τον Αλέξανδρο

–Πρώτη αναφορά από τον Ξενοφώντα ως Κεράσος .

Το όνομα της πόλης αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο Κύρου Ανάβασις

του Ξενοφώντα ως Κεράσος.

Ένα βιβλίο που γράφτηκε το 370 π.Χ. Η Κύρου Ανάβασις είναι ένα πολύ σημαντικό ιστορικό σύγγραμμα του Έλληνα ιστορικού, στρατιωτικού, και φιλοσόφου Ξενοφώντα που περιγράφει τη συμμετοχή σώματος 13.000 Ελλήνων μισθοφόρων ανάμεσα στους οποίους 700 Σπαρτιάτες (των Μυρίων), από τη στιγμή που εντάχθηκαν στον στρατό του Κύρου και συμμετείχαν στην εκστρατεία και συμμετείχαν στην εκστρατεία εκείνου κατά του αδελφού του Αρταξέρξη και ειδικότερα στη μάχη στα Κούναξα το 401 π.Χ.

–Βασίλειο της Καππαδοκίας

Όταν γεννήθηκε το Βασίλειο της Καππαδοκίας και Κατά την εποχή του Πόντου 301 – 66 π.Χ. η Κερασούντα παρέμεινε υπό την κυριαρχία του Πόντου. εντάχθηκε στην επικράτεια του Βασιλείου της Καππαδοκίας.

Το (323 – 301 π.Χ.) οι Μακεδόνες κυβέρνησαν την περιοχή μετά το θάνατο του Αλέξανδρου.

–Βασιλείου του Πόντου

Κατά την εποχή του Πόντου 301 – 66 π.Χ. η Κατά την εποχή του Πόντου 301 – 66 π.Χ. η Κατά την εποχή του Πόντου 301 – 66 π.Χ. η Γηρεσούντα παρέμεινε υπό την κυριαρχία του Πόντου.

–Φαρνάκης 180 π.Χ.

Τον 2ο αιώνα π.Χ. η πόλη ονομάστηκε Φαρνάκεια προς τιμή του βασιλιά του Πόντου Φαρνάκη του Α΄, ο οποίος την οχύρωσε.

Η Κερασούντα επανιδρύθηκε περίπου το 180 π.Χ. από τον Φαρνάκη Α’ του Πόντου , ο οποίος έστειλε Έλληνες πολίτες από τα Κοτύωρα για να αποικίσουν την περιοχή.

Ο Φαρνάκη Α΄, την οχύρωσε με μεγάλα ισχυρά τείχη και φρόντισε να χτιστεί το φρούριο της.

–Ρωμαίοι

Τα σύνορα του κράτους των Μιθριδατηδων επεκτείνονταν μέχρι την Ελλάδα την εποχή του Μιθριδάτη

Η Ρώμη ανησυχούσε. Έτσι ο Ρωμαϊκός στρατός που στάλθηκε υπό τη διοίκηση του στρατηγού Λούκουλλου κατέκτησε τα εδάφη του βασιλείου (76 π.Χ.). Όταν επέστρεφε στη Ρώμη, ο Λούκουλλος πήρε μαζί του δενδρύλλια κερασιών που ήταν ευρέως διαδεδομένα στην περιοχή, αλλά δεν είναι ακόμη γνωστά στα δυτικά.

Με την επιστροφή του στρατηγού Λούκουλου τα εδάφη που χάθηκαν ανακαταλήφθηκαν.

Η Γερουσία ανέθεσε αυτή τη φορά τον στρατηγό Πομπηίου. Η Ανατολία ήταν από κοινού με τη Ρώμη

Ενώ ο Πομπηίας βρισκόταν στην Παλαιστίνη, ο Φαρνάκης Β’ κατάφερε να ανακαταλάβει μερικά από τα εδάφη.

Μετά την επιστροφή του Πομπηίου στη Ρώμη, ανέβηκαν στην Καππαδοκία.

Εκείνη την περίοδο ο Καίσαρ ήταν στην Αίγυπτο.

Μπήκε στην Μικρά Ασία για να τερματίσει την εισβολή στον Πόντο. Ο Καίσαρας ένωσε τα βασίλεια του Πόντου και της Βιθυνίας και τα ένωσε με τη Ρώμη ως κράτος.

Μετά το θάνατο του Καίσαρα το κράτος του Πόντου χωρίστηκε σε τρεις περιοχές.

Η Φαρμακια παρέμεινε στη γη Πολεμονυακού Πόντου

Με την υποβάθμιση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 395 και τον χωρισμό σε δυτικό και ανατολικό , η Κερασούντα παρέμεινε στα εδάφη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

–Βυζαντιο

* Κατά τη μεσαιωνική περίοδο, η Κερασούντα ήταν μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αργότερα η δεύτερη πόλη της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας που κυβερνούσε η δυναστεία των Κομνηνών.

Στα βυζαντινά χρόνια η Κερασούντα υπαγόταν αρχικά στην επαρχία του Πολεμωνιακού Πόντου, ενώ αργότερα, μετά τη διαίρεση του βυζαντινού κράτους σε θέματα, αποτέλεσε μέρος του θέματος Χαλδίας, πρωτεύουσα του οποίου ήταν η Τραπεζούντα.

Στα χρόνια των Μεγάλων Κομνηνών, η Κερασούντα είναι η δεύτερη σε σημασία πόλη της

– 6ος μ.Χ. αιώνας

Στον “Συνέκδημο του Ιεροκλέους” (6ος μ.Χ. αιώνας) η Κερασούντα αναφέρεται 4η μεταξύ των 5 πόλεων της Επαρχίας Πόντου Πολεμωνειακού. Κατά την ύστερη Βυζαντινή περίοδο αποτέλεσε τμήμα του Θέματος Χαλδίας με έδρα την Τραπεζούντα.

— 1302.μ.Χ.

*Ο Αλέξιος Β’ Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, νίκησε τους Τουρκμένους «Κουστογάνες» στην Κερασούντα τον Σεπτέμβριο του 1302.

*Κατασκευη φρουρίου από τον Ο Αλέξιος Β’ Κομνηνός

Για να εξασφαλίσει τη νίκη του, ο Αλέξιος Β’ έχτισε ένα φρούριο με θέα στη θάλασσα.

Κατά την περίοδο των Μεγάλων Κομνηνών (14ος-. αι.) η πόλη πολιορκήθηκε από τους Τουρκομάνους αλλά δεν καταλήφθηκε.

–Γενουάτες

Το 1348, η Κερασούντα κυριεύτηκε από τους Γενουάτες, αφού προηγήθηκε μια μάχη κατά θάλασσα, ανάμεσα στους επιδρομείς και τους Έλληνες, στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ο ναύαρχος των Μεγάλων Κομνηνών, ο μέγας Δούκας Ιωάννης Καβασίτας. Ωστόσο ύστερα από διαπραγματεύσεις, οι Γενουάτες παρέδωσαν την Κερασούντα στους Κομνηνούς

– Εμιράτο του Hacıemiroğlu

Καταλήφθηκε για λίγο από το Εμιράτο του Hacıemiroğlu (εμιράτο των Χαλυβίων) μεταξύ 1398 και 1400

–Σελτζούκοι Τούρκοι

Από το 1244 και μετά οι Σελτζούκοι Τούρκοι μετακόμισαν στην περιοχή, καταδιωκόμενοι κατά καιρούς από τις ορδές των Μογγόλων

–Οθωμανοί 15ος μ.Χ

Τελικά καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς την πρώτη δεκαετία μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Το 1461, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ολόκληρη αυτή η ακτή περιήλθε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β’ .. Οι τοπικές παραδόσεις υποστηρίζουν ότι ο Κερασούντ άντεξε για πολλούς μήνες μετά την άλωση της Τραπεζούντας το 1461,

– Η αντίσταση στους Οθωμανούς

Πιθανολογείται ότι η Κερασούντα κυριεύτηκε από τους Τούρκους εφτά χρόνια μετά την Τραπεζούντα, το 1468. Η παράδοσή της θα πρέπει να έγινε με μια ιδιαίτερη συνθήκη, πράγμα που φαίνεται από το δικαίωμα των Κερασουντίων να κατοικούν μέσα στα περιτειχισμένα όρια της πόλης τους. Ο πληθυσμός της ωστόσο ελαττώθηκε, γιατί εξαιτίας των καταπιέσεων των Τούρκων πολλοί κάτοικοί της μετανάστευσαν είτε στο εσωτερικό της Μ. Ασίας είτε στη Ρωσία..

Επταετής αντίσταση υπήρχε και στο νησι Αρετιας 4,2χλμ από την Κερασουντα

με την παράδοση της πόλης παραδοθήκαν και αυτοί αλλά

με όρους ότι οι χριστιανοί κάτοικοι μπορούσαν να παραμείνουν και να διατηρήσουν τα όπλα τους, αλλά έδωσαν στους Τούρκους μια βάρκα για τη χρήση στους Τούρκοι σε ένα κοντινό ποτάμι κρατώντας τα υπόλοιπα πλεούμενα που είχαν αποσύρει μέσα από τα τείχη του νησιού

–1794

Το 1764 κατά τη διάρκεια των πολέμων του Derebey μεταξύ δύο Τούρκων, ο Ελληνικός πληθυσμός καταστράφηκε εντελώς με την απώλεια σχεδόν όλων των εκκλησιών του, τις λεηλασίες σπιτιών και καταστημάτων και τη φυλάκιση πολλών πολιτών

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η Κεράσος στην ύστερη αρχαιότητα έγινε χριστιανική επισκοπή και τα ονόματα αρκετών επισκόπων της σώζονται στις πράξεις των εκκλησιαστικών συνόδων:

Γρηγόριος στη Σύνοδο της Εφέσου το 431,

Γρατιανός στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451,

Θεοφύλακτος στην Τρίτη Σύνοδο του Η Κωνσταντινούπολη το 680, ο

Ναρσής στη Σύνοδο του Τρουλλάνου το 692,

ο Ιωάννης στη Β’ Σύνοδο της Νίκαιας το 787 και

ο Συμεών στη Φωτιακή Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 879.

* Επισκοπική σφραγίδα καταγράφει έναν Λέοντα του 9ου αιώνα και ένας Μιχαήλ μεταφέρθηκε από εδώ στην έδρα της Αγκύρας την εποχή του Μιχαήλ Καερουλάριου

Ήταν η έδρα ενός Ελληνορθόδοξου μητροπολίτη μέχρι το 1703, όταν η πόλη τέθηκε υπό τον μητροπολίτη Τραπεζούντας.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Η ελληνική κοινότητα συντηρούσε αρκετές εκκλησίες :

1.Τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου,

Σήμερα, ο ναός του Αγίου Νικολάου σώζεται σε άριστη κατάσταση, μιας και στεγάζεται εκεί το Μουσείο Κερασούντος Giresun Muzesi. Από τις αγιογραφίες του ναού, σώζεται ο παντοκράτορας Χριστός.

2. Της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Ο Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρισκόταν στη συνοικία Λιμένη ή Λιμένι της Κερασούντας. Η εν λόγω συνοικία βρίσκεται στη δυτικό τμήμα της πόλης και ήταν η αρχαιότερη συνοικία.

Το μεγαλοπρεπές καμπαναριό (κωδωνοστάσιο) του Ι.Ν. της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρισκόταν στο μέσο του προαυλίου. Το κωδωνοστάσιο κτίστηκε το 1908, είχε 15 μ. ύψος και 12 καμπάνες, όσοι και οι Απόστολοι. Στην κορυφή του υπήρχε μεγάλος σταυρός και είχε εγκαταστημένο και αλεξικέραυνο.

Στην αυλή του θάφτηκε ο ισόβιος δήμαρχος Κερασούντας ο καπετάν Γιώργης Κωνσταντινίδης,

3. Της Αγίας Τριάδος .
4. Του Αγίου Δημητρίου,

Στο Κατίκ Καγία.

5 . Της Παναγίας

6 . Του Αι Γιώργη

Στου Καγια

8 . Τον Αγιάννη

Στην συνοικία Ύψιλον

9. Του Αγίου Παντελεήμονα

Στου Τσιρώνη.

10 . Του Αγίου Ανδρέα

Στου Μπέγιουκ Μπακτσέ.

11 Του ΑγιουΗ Ηλία

Στην Ακρόπολη

ΠΑΙΔΕΙΑ

Εκτός από τα δημοτικά σχολεία που λειτουργούσαν στις ενορίες, λειτουργούσε ένα ημιγυμνάσιο κι ένα παρθεναγωγείο

Δίπλα στην αυλή του ναού του Αγίου Νικολάου , είναι το παρθεναγωγείο που σήμερα λειτουργεί ως δημοτικό. Στην ίδια ευθεία παραπάνω, ανεβαίνοντας για το Κάστρο της Κερασούντας υπάρχει το περίφημο ημιγυμνάσιο, που σήμερα στεγάζει το εμπορικό λύκειο της πόλης, ενώ σχεδόν απέναντι είναι η Καθολική Εκκλησία, που σήμερα στεγάζει την παιδική βιβλιοθήκη της πόλης.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ

Στην Κερασουντα λειτουργούσε άσυλο ορφανών κοριτσιών «Η Πηνελόπη», που ιδρύθηκε το 1915 με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Χαλδίας, Κερασούντος κι Χερροιανών, με σκοπό την υποστήριξη και τη μόρφωση απόρων κοριτσιών της περιοχής.

Επίσης, υπηρχα η περίφημη Φιλαρμονική Κερασούντος, από τις καλύτερες του Ευξείνου Πόντου, ενώ σημαντική ήταν η δράση του Συλλόγου «Αργοναύται». Στην Κερασούντα, από το 1910 μέχρι το 1915, κυκλοφορούσε η εβδομαδιαία εφημερίδα Αρητιάς, με εκδότη τον Γεώργιο Βαλαβάνη.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

. Ο πιο αξιόλογος Έλληνας στην Κερασουντα ήταν Γεώργιος Κωνσταντινίδης ή καπετάν Γιώργη Πασάς.

Ο οποίος υπήρξε ισόβιος δήμαρχος της πόλης

Στα δεκαεπτά συνεχή χρόνια της δημαρχίας του, Έλληνες, Τούρκοι και Αρμένιοι κάτοικοι της Κερασούντας έτρεφαν ανυπόκριτο και απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση προς το πρόσωπο του Έλληνα Δημάρχου της Κερασούντας.

Έκανε τέλεια ρυμοτομικά σχέδια για την πόλη , πλατείες, πλακόστρωτους δρόμους, τοποθέτησε φανάρια

Ο Έλληνας Δήμαρχος , ακόμη δημιούργησε νοσοκομεία, δημοτικά λουτρά, έκτισε εκκλησίες και τζαμιά, σχολεία και μεντρεσέδες. Και το σημαντικότερο όλων, δημιούργησε την προκυμαία όπου τα πλοία πλεύριζαν και η επιβίβαση/αποβίβαση των ταξιδιωτών γινόταν άνετα και με ασφάλεια.

Για αυτό του το έργο, ο Καπετάν Γιώργης τιμήθηκε από τον σουλτάνο Χαμίτ με τον τίτλο του Πασά.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Η γύρω περιοχή είχε πλούσια γεωργική γη, καλλιεργώντας τα περισσότερα φουντούκια της , καθώς και καρύδια, κεράσια,

Ιστορικά, η Κερασουντα ήταν γνωστή για την παραγωγή φουντουκιού

Υπήρχε και ανεπτυγμένη κτηνοτροφία ψηλά στα βοσκοτόπια ( yayla ) στα βουνά.

Οικονομικά οφέλη υπήρχαν και από παραγωγη δέρματων και ξυλείας

Την οικονομία της περιοχής στηριζαν και διάφορα ορυχεία μεταλλευματων που υπήρχαν .

Τα ορυχεία μαγγανίου βρίσκονταν στην περιοχή, τα οποία παρήγαγαν 470 τόνους από το 1901.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Τα αρχαιολογικά ευρήματα που αποκαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές στο νησί Giresun, όπου θεωρείται ότι ξεκίνησε η εγκατάσταση την ίδια εποχή με το κάστρο, χρονολογούνται από την Αρχαϊκή περίοδο (1050-600 π.Χ.).

– Κάστρο της Κερασούντος Giresun Kalesi

.Το γεγονός ότι το κάστρο δεσπόζει στη θάλασσα και βρίσκεται στη συμβολή των εμπορικών δρόμων δείχνει ότι ήταν στρατιωτική κατασκευή για τον έλεγχο των ακτών.

Βρίσκεται στο λόφο με θέα στην πόλη της χερσονήσου στα βόρεια της πόλης.

Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για το πότε ιδρύθηκε το κάστρο και τι είδους οικισμός ήταν

Το κάστρο Giresun, το οποίο περιγράφεται ως «Κάστρο με Χάλκινα Τείχη» στις αρχαίες πηγές, πιθανότατα χτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά του Πόντου Φαρνάκη Αου (190–169 π.Χ.), ο οποίος κατέλαβε την περιοχή αφού κατέλαβε τη Σινώπη το 183 π.Χ.

Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, το κάστρο, που βρίσκεται σε υψόμετρο 100 μέτρων από τη θάλασσα, ήταν Καστροπολιτεία ( κατοικείτο )

Είναι ένα από τα τελευταία συνοριακά κάστρα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ενάντια στους Τούρκους το 1300.

Για το λόγο αυτό το 1301 ο Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Αλέξιος Β’. το επισκεύασε .

 

-*Τα τείχη

Τα τείχη του κάστρου ξεκινούν από τα νοτιοδυτικά, περιβάλλουν την πόλη και εκτείνονται στα βορειοανατολικά

Τα σωζόμενα ερείπια του κάστρου είναι ο κεντρικός πύργος και οι νότιες οχυρώσεις που συνδέονται με αυτόν.

Το ορθογώνιο τμήμα των τειχών της πόλης από μεγάλους ογκόλιθουςκτισμένα με βασάλτη , δίνει την εντύπωση ότι τα τείχη και το κάστρο ανάγονται στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή Περίοδο.

 

Το κάστρο αποτελείται από δύο μέρη, το εσωτερικό και το εξωτερικό κάστρο. Στο εσωτερικό του κάστρου υπάρχουν ερείπια παλατιού.

Τα τείχη αντικαθίστανται από φυσικούς απότομους βράχους σε ορισμένα σημεία.

Τα ερείπια του δίκλωνου τείχους της πόλης, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του κάστρου και είναι το ψηλότερο μέρος του κάστρου σήμερα, χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Β’. Είναι από την επισκευή του Αλεξίου το 1301. Αν και ορισμένα τμήματα του τείχους είναι μερικώς κατεστραμμένα σήμερα, είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τη μορφή του εξωτερικού κάστρου με βάση τα υπάρχοντα ίχνη

Το πιο πρωτότυπο και επιδεικτικό μέρος των τοίχων είναι το τμήμα με τα διπλά γείσα στη βόρεια πλευρά του κάστρου, στον κήπο του κτηρίου, που χρησιμοποιείται σήμερα ως κατοικία του Κυβερνήτη.

* Οι πύργοί και πόρτες

Κατά μήκος του τείχους υπάρχουν κατά τόπους πύργοι.. Οι πόρτες στις εισόδους και εξόδους του εξωτερικού κάστρου δεν έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας.

Υπάρχει μια στενή πόρτα με χαμηλή καμάρα, χτισμένη δίπλα στον τοίχο, στη νότια πλευρά του εσωτερικού κάστρου.

Αυτή η πόρτα ανοίγει σε έναν στενό διάδρομο μεταξύ του εσωτερικού κάστρου και του τείχους της πόλης.

Υπάρχει ένα μεγάλο κουφάρι παράθυρο με θέα στο νησί. Το μεγαλύτερο μέρος του τείχους που χωρίζει αυτόν τον διάδρομο και το εσωτερικό κάστρο έχει κατεδαφιστεί.

* Οι σκάλες

Η μία από τις δύο αντίθετες σκάλες που έφτασαν στις συσπάσεις των τοίχων του εσωτερικού κάστρου έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, και τα ίχνη της άλλης διακρίνονται.

* Το κελι

Το μικρό κελί με τη μορφή δωματίου κάτω από τη σκάλα που σώζεται μέχρι σήμερα είναι μεταγενέστερο.

* Οι δεξαμενές & τα πηγάδια

Μια μεγάλη δεξαμενή σκαλίστηκε στον φυσικό βράχο στη μέση του İçkale. Υπάρχει επίσης ένα πηγάδι ακριβώς έξω από το εσωτερικό κάστρο.

Σε διάφορα σημεία του κάστρου υπάρχουν στέρνες, πηγάδια, γούρνες, σκοπιές

σπηλιές κ.λπ. μονάδες είναι διαθέσιμες.

Οι σπηλιές μάλιστα κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγια

Υπάρχουν δύο δεξαμενές που βρίσκονται στα βόρεια του κάστρου και είναι γνωστές ως σπηλιές σήμερα.

Από τα ίχνη γίνεται αντιληπτό ότι οι στέρνες ήταν σοβατισμένες

-* Τα 2 δωμάτια

. Δύο δωμάτια λαξευμένα στο βράχο βρέθηκαν σε ένα λόφο κοντά στην ανατολική πύλη του εξωτερικού κάστρου.

Στο ένα από αυτά τα δωμάτια υπάρχουν καθιστικοί πάγκοι και κόγχες, στο άλλο υπάρχουν παγκάκια, κόγχες και μια εστία λαξευμένη στο βράχο.

Στους τοίχους των δωματίων υπάρχουν ίχνη τοιχογραφιών.

*Το αμφιθεατρο και η Χριστιανική εκκλησιά που εξαανισθηκαν.

Αν και στις πηγές αναφέρεται ναός, εκκλησία και αμφιθέατρο, δεν έχουν διασωθεί ίχνη από αυτές τις κατασκευές μέχρι τις μέρες μας.

ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Στα αυτοκρατορικά νομίσματα της Τραπεζούντας από Αδριανού ως του Σεβήρου Αλεξάνδρου συναντούμε την επιγραφή ΚΕΡΑCΟΥΝΤΙΩΝ.

Απο την εποχή εκεινη βρεθήκαν ορειχαλκινα νομίσματα με τις προτομές των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Αδριανού,Αντωνίου Πίου, Μάρκου Αυρηλίου ,Κόμοδου, ,Ηλιογάβαλου και Αλέξανδρου Σεβήρου

Τα νομίσματα της Κερασούντος έφεραν την απεικόνιση του Ηρακλή. Της θεάς Νίκης

ΤΟ ΝΗΣΙ ΑΡΕΤΙΑΣ

Για το νησί της Κερασουντας που στην αρχαιότητα λεγόταν Αρετιας που βρισκόταν στην πόλη στην Μαύρη Θάλασσα γράψαμε ήδη όταν αναφερόμασταν στις Αμαζόνες .

Βρίσκεται για την ακρίβεια 4,2 χλμ ανατολικά-βορειοανατολικά της Κερασούντας ήταν ένα οχυρωμένο νησί που έφερε και τα ονόματα Αρητιας νήσος ή Αρεώνησος όνομα που δόθηκε από τις Αμαζόνες προς τιμήν του Ελληνίδα θεοί του πολέμου Αρη .

Σύμφωνα με την ποιητική αφήγηση του Απολλώνιου του Ρόδου , ήταν εδώ που οι Αργοναύτες συνάντησαν τόσο τις Αμαζόνες όσο και ένα κοπάδι μοχθηρών πτηνών.

ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΩΞΕΙΣ

Εφαρμόζοντας οι Νεότουρκοι με καθοδήγηση των Γερμανών το σχέδιο για τον Παντουρκισμό της Μικρασιατική χερσονήσου το 1915 άρχισαν τις διώξεις των Αρμενίων .που συμπεριλάμβαναν εξορίες και μαζικές δολοφονίες

Παρόμοιες πράξεις έγινα στα παράλια της Ιωνίας την ίδια εποχή

Το 1919, ήρθε και σειρά των Ελλήνων της Κερασούντος με τη σύλληψη 80 προκρίτων και εξεχόντων μελών της Ελληνικής κοινωνίας της Κερασούντας. Την εντολή για τη σύλληψή τους έδωσε ο Τοπάλ Οσμάν Αγάς, ο αιμοσταγής σφαγέας των Κερασουντίων.

Οι συλληφθέντες ωστόσο αφέθηκαν ελεύθεροι σε λίγες ημέρες.

Αργότερα οι Τσέτες του Τοπάλ Οσμάν εξαπέλυσαν ένα κύμα δολοφονικών επιθέσεων στη γύρω περιοχή,Επρόκειτο για άτακτους οπλισμένους μουσουλμάνους ληστές, πολλοί εξ αυτών κατάδικοι και ιδιαίτερα κακόφημοι άνθρωποι,

Συγχρόνως με εντολή της Τουρκικής κυβέρνησης, συνελήφθησαν και στάλθηκαν στην Αμάσεια, για να δικαστούν στα «δικαστήρια ανεξαρτησίας» πολλοί πρόκριτοι .

Μέχρι την Μικρασιατική καταστροφή εκατοντάδες Κερασούντιοι οδηγήθηκαν στο εσωτερικό της Τουρκίας με τα τάγματα εργασίας «Αμελέ ταμπουρού», για να εξοντωθούν εκεί , αργά και μαρτυρικά.

ΣΗΜΕΡΑ

Το 2012 η πόλη είχε 100712 κάτοικους ,και η περιφέρεια της Κερασούντος άλλους 123129 κατοίκους

Στην Νεότερη Εποχή, ανήκε στην ιστορική-γεωγραφική περιοχή του Πόντου και ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη μετά την Τραπεζούντα και την Σαμψούντα.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.