Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΟΛΥΝΣΗΣ, ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΒΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Όπως στην ιατρική παθολογία διακρίνεται η μόλυνση από την λοίμωξη κατ’ αναλογίαν διαπιστώνεται επίσης διαβάθμιση και στην εκκλησιολογική παθολογία. Μόλυνση σημαίνει παρουσία βλαπτικών μικροοργανικών, τοξικών παραγόντων, εκεί που φυσιολογικά δεν υπάρχουν χωρίς να προκαλούν φλεγμονή. Λοίμωξη όμως σημαίνει παρουσία μικροοργανισμών (μικρόβια, ιοί, παράσιτα μύκητες) εκεί που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αλλά άμεσα ή έμμεσα προκαλούν μέσω της τοξικότητάς τους την αντίδραση της φλεγμονής που συνοδεύεται και από την κλινική εικόνα της εκάστοτε λοίμωξης. Δηλαδή, εκείνο που διακρίνει το ένα από το άλλο είναι η αντίδραση της φλεγμονής, η οποία οπωσδήποτε επιβεβαιώνει ότι ο οργανισμός ακόμη αμύνεται, συνεπώς είναι ζωντανός. Ας δούμε τώρα τον συσχετισμό στον εκκλησιαστικό οργανισμό. Στο σώμα του Χριστού, την Εκκλησία του, υπάρχουν μέλη.
Για να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια την παθολογία του εκκλησιαστικού οργανισμού θα προχωρήσουμε στη βάση της Φυσιολογίας για να δανειστούμε την ορολογία και τις διακρίσεις της, όπως έκαναν και οι άγιοι Πατέρες προκειμένου να διακρίνουν στην Θεολογία τις τρεις υποστάσεις από την ουσία ενώ στην Χριστολογία το πρόσωπο από τις δύο φύσεις και γι’ αυτό χρησιμοποίησαν όρους της Φιλοσοφίας: φύσις, ουσία, πρώτη ουσία, δευτέρα ουσία, υπόστασις, πρόσωπο. Έτσι αξιοποιώντας εμείς την Ιατρική Φυσιολογία και την Παθολογία του σώματος όπου γίνεται διάκριση: μελών, οργάνων, ιστών, και κυττάρων θα διακρίνουμε επίσης στον εκκλησιαστικό οργανισμό τα πρόσωπα του εκκλησιαστικού οργανισμού και ανάλογα με το, αν συμμετέχουν στην εκκλησιαστική διοίκηση και είναι θεσμικά πρόσωπα ή απλοί πιστοί, αν είναι κληρικοί ή λαϊκοί ή μοναχοί, καθώς επίσης, και τα θεσμικά όργανα των διαφόρων Συνόδων και θα τα ταυτίσουμε ή θα τα συσχετίσουμε με τις δομικές και λειτουργικές αυτές δομές για να δείξουμε καλύτερα αυτό που συμβαίνει στην Εκκλησία όταν τα πρόσωπα αυτά θεσμικά και μη θεσμικά ή οι ίδιοι οι θεσμοί πέφτουν στην αίρεση, στο σχίσμα, την παρασυναγωγή και όποια άλλη μη θεμιτή και μη φυσιολογική εκκλησιολογική κατάσταση. Βλέπετε, ο Οικουμενισμός δεν είναι μια απλή αίρεσις αλλά όπως χαρακτηρίζεται Παναίρεσις και ξεκινά πρακτικά με σχίσμα, μεταλλάσσεται σε αίρεση, προχωρά ως παναίρεση, υποκρίνεται ως Ορθοδοξία στο Άγιον Όρος και στις μοναστικές κοινότητες, αλλάζει προσωπείο και γίνεται μεταξύ των άλλων χριστιανικών ομολογιών, κακοδόξων όμως, “ελλιπής Εκκλησία που χρειάζεται την δική τους συμπληρωματικότητα” ως να έπαυσε να υπάρχει η μοναδική Εκκλησία του Χριστού και είναι αναγκαία πλέον η επανίδρυσή της, σε διαθρησκειακές πάλι συναντήσεις μεταλλάσσεται σε θρησκεία που ενδιαφέρεται για τα πανανθρώπινα προβλήματα, στις Συναγωγές παρουσιάζεται ως ένας μοχλός άσκησης εξωτερικής πολιτικής του βαθέως κράτους των Αμερικανών, στην Ευρώπη παρουσιάζεται όπως ο εκκοσμικευμένος παπισμός που προωθεί την Νέα Τάξη πραγμάτων και δεν έχει τελειωμό αυτή η μεταλλακτικότητα, της οποίας την παθολογία για να προσδιορίσουμε χρειαζόμαστε όντως όλη την Ιατρική Παθολογία και την παθοφυσιολογία. Γι’ αυτό οι θεολογικές διεργασίες μέχρι ενός χρονικού ορίου είναι μεν χρήσιμες αλλά πρέπει να οδηγούν σε καίριες επισημάνσεις με σαφείς και κοινά αποδεκτούς όρους από όλο το αντι-Οικουμενιστικό μέτωπο, ώστε να αρχίσουν πλέον και οι ενέργειες για συγκρότηση Συνόδου.
Η διαδικτυακή ενασχόληση με τον χαρακτήρα των εκκλησιαστικών ειδήσεων, πληροφόρησης, σχολιασμού και η εκτενής παρέθεση πατερικών χωρίων ως κατεβατά, αν και είναι χρήσιμη, ωστόσο δεν αρκεί. Αν, όντως, θέλουμε να προχωρήσουμε στην συνοδική καταδίκη του Οικουμενισμού χρειάζεται συστηματική ιστορική, θεολογική και εμπεριστατωμένη εκκλησιολογική ανάλυση, καίριες επισημάνσεις και καταγραφή με αρχή, μέση και συμπερασματικό τέλος, η οποία έκθεση τελικά θα οδηγήσει και θα αποτελέσει την πορεία των εργασιών Συνοδικής Διαγνώσεως και των Αποφάσεών της για την καταδίκη της αίρεσης και των πρωτεργατών της εν τη πράξει. Σε αυτό το πλαίσιο εκθέτουμε τον Εκκλησιολογικό Όρο των Διαλλαγών και όχι μόνο ως έκβαση της πορεία των εκκλησιαστικών πραγμάτων με ιστορικό-θεολογικό χαρακτήρα απλώς για να σχολιάζουμε. Θα αναρωτηθείτε ίσως εδώ: “Ακόμη δεν έχει γίνει σωστή αποτείχισις. Δεν υπάρχουν καν αποτειχισμένοι επίσκοποι στην Ελλαδική Εκκλησία. Και οι αποτειχισμένοι πιστοί είναι σκορπισμένοι σε παρατάξεις του παλαιού και του νέου, οι οποίες δεν θέλουν να ακούσουν ο ένας για τον άλλο. Και βγαίνει ο καθένας και αντί να στηρίξει τους αποτειχισμένους πατέρες προσπαθεί να τους αχρηστεύει επικοινωνιακά, εξυπηρετώντας σκοπιμότητες, μόνο και μόνο, για να υπερισχύσει η ομάδα του που τείνει να γίνει σέκτα, φτάνει ο ίδιος να είναι ο ηγέτης αυτής. Ενίοτε, και ορισμένοι λαϊκοί με τις όποιες αντιδράσεις τους που είναι αρεστές σε μεμονωμένους επισκόπους και εκφράζουν τον κύκλο τους ανέλαβαν αυτόκλητοι ρόλο να ποδηγετούν ολόκληρη παράταξη χωρίς να συνειδητοποιούν την ζημία που κάνουν στην Εκκλησία με αυτήν την θολούρα που ξεσηκώνουν, μάλιστα, την ώρα αυτή που οι αποτεισμένοι εκ του νέου ημερολογίου ψάχνουμε να βρούμε τι θα κάνουμε, όχι σε επίπεδο μόνο Συνοδικής καταδίκης αλλά και που θα έχουμε πλέον την αναφορά μας εκκλησιαστικά, με ποια δηλαδή εκκλησιαστική διοίκηση θα συνδεθούμε, όσοι διαπιστώνουμε ότι ο δρόμος αυτός εφόσον δεν καταδικασθεί ο Οικουμενισμός και δεν διευθετηθεί το Ουκρανικό ζήτημα είναι για εμάς δρόμος χωρίς επιστροφή! Διότι, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία στους αποτειχισμένους εκ του νέου ημερολογίου, αν δεν ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους οι επίσκοποι εκ του Πατρίου όσον αφορά τον τρόπο αποδοχής των πιστών λαϊκών και κληρικών των προερχομένων εκ του νέου και αντιμετωπίζονται οι αποτειχισμένοι ως πεπτωκότες υπάρχει μεγάλη δυσκολία σε εμάς να διακρίνουμε που βρίσκεται όχι μόνο το κανονικό αλλά και η σωστή νοοτροπία , ώστε και Αποστολική Διαδοχή να παραλάβουμε για να μην ξεκοπούμε από την Χάρι αλλά και να βρούμε μία υγιή κατάσταση εκκλησιαστικής ζωής εξ απόψεως νοοτροπίας. Ίσως, να θεωρείτε ότι δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε από μεμονωμένες περιπτώσεις λαϊκών. Όμως αυτοί οι λαϊκοί καθώς γνωρίζουμε πως συνδέονται με συγκεκριμένες ομάδες είναι ο καθρέπτης του χώρου ορισμένων επισκόπων των Γ.Ο.Χ. Και δεν είναι μόνο ορισμένοι λαϊκοί με τέτοια φρονήματα αλλά οι περισσότεροι και αρκετοί κληρικοί εκ του Πατρίου με μια τέτοια νοοτροπία καθώς και επίσκοποι. Διαπιστώνεται λοιπόν, ότι δεν έχουν ξεκαθαριστεί ακόμη στο χώρο των παλαιοημερολογιτών κάποια πράγματα. Εμείς όμως βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο, ήδη περιμέναμε 3 &1/2 χρόνους και δεν διαπιστώσαμε κάποια υπεύθυνη και σοβαρή κίνηση. και βέβαια δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο ούτε τί θα κάνουν οι Αντι-οικουμενιστές που δεν θέλουν στην πραγματικότητα να αποτειχιστούν ούτε τις σπασμωδικές σποραδικές αντιδράσεις μη αποτειχισμένων επισκόπων που το μόνο που κάνουν είναι να κωλυσιεργούν την εξέλιξη του αγώνα. Εσείς πιστεύετε ότι θα προβούν σε θαρραλέες ενέργειες; Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε περισσότερο ρεαλιστές και, οπωσδήποτε, οι αποτειχισμένοι χρειάζεται να σφυγμομετρήσουμε τις καταστάσεις ώστε να πάρουμε πλέον τις αποφάσεις μας για το τι είναι εφικτό. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, αφού από την πλευρά της Εκκλησίας της Ελλάδος όχι μόνο δεν πρόκειται να γίνει κάποια κίνηση κατά του Οικουμενισμού αλλά συν τοις άλλοις κατέστησαν και ακοινώνητοι κοινωνώντας με τους σχισματικούς της Ουκρανίας. Τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά βλέποντας ότι οι θεωρητικά “καλοί επίσκοποι” δεν έδειξαν αποφασιστικότητα ούτε για το Κολυμβάρι ούτε και για το Ουκρανικό. Και με την δεδομένη στάση των “Αντι-Οικουμενιστών” που δεν πρόκειται να προχωρήσουν στην αποτείχιση, δεν πρόκειται ουσιαστικά να γίνει κάτι αξιόλογο, γι’ αυτό κάθε άλλη καθυστέρηση μάλλον θα επιδεινώσει τα πράγματα διότι θα εκφυλισθεί μετά η αποτείχιση. Συνεπώς εμείς, αφού με αυτά τα δεδομένα δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στην εκκλησιαστική διοίκηση που είχαμε την αναφορά μας στο παρελθόν θα πρέπει στο εξής να κινηθούμε πολύ φωτισμένα! Οι μεμονωμένες θεωρητικές αντιδράσεις όπως αυτή του Πειραιώς Σεραφείμ δεν δίνουν ελπίδα, διότι δεν εφαρμόζει αυτά που επαγγέλλεται, γι’ αυτό και δεν το έχουμε πλέον εμπιστοσύνη, εκτός, αν δούμε άμεσα και σταθερά να αλλάζει νοοτροπία. Επομένως, από την πλευρά του νέου ημερολογίου ο δρόμος δεν έχει επιστροφή.
Ψάχνουμε, λοιπόν, να δούμε με ποιούς θα συνδεθούμε στο παλαιό σε μια δυναμική σχέσεων με προοπτική και όχι ένα στατικό παραταξιακό σχήμα που δεν θα οδηγήσει στην καταδίκη του Οικουμενισμού και στην διαιώνιση των διαφόρων ομάδων. Μας εκφράζει το παλαιό, διότι ακολουθεί το Πάτριο Εορτολόγιο και διότι δεν έκαμψε γόνυ τω Βάαλ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, δεν μας εκφράζουν όμως αυτά τα περίεργα περί ακύρων μυστηρίων και η νοοτροπία. Επιπλέον, επειδή θέλουμε κανονικές χειροτονίες ψάχνουμε τις καλύτερες περιπτώσεις που τα πράγματα να είναι πολύ σαφή. Μέσα σε όλη αυτή την κακοδαιμονία με τον Οικουμενισμό ως μόνη καθαρή λύση για εμάς είναι η σύνδεσή μας με τους Ρώσους της Διασποράς, όχι όμως με εκείνους που συνδέθηκαν τελευταία με το Πατριαρχείο της Μόσχας το οποίο βρίσκεται ακόμη στον Οικουμενισμό. Οι Επισημάνσεις του Μοναχού Σεραφείμ (Ζήση)γύρω από την αποτείχιση με φόντο το ουκρανικό από “Απόσπασμα παρέμβασης ” στην ομιλία του π. Άγγελου Αγγελακόπουλου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. https://katanixi.gr/
Προχωρούμε λοιπόν εστιάζοντας πρακτικά στις λύσεις που πρέπει να δώσουμε με όσους ενδιαφέρονται κάνοντας το δυνατό. Αυτό θα ζητήσει από εμάς ο Κύριος όχι εκείνο το οποίο δεν μπορούμε. Και αυτό που μπορούμε αυτήν την ώρα να κάνουμε είναι τα εξής:
1. Να θέσουμε ως βασικό και κύριο στόχο να έρθουμε σε κοινωνία με τους Ρώσσους της Διασποράς. Αυτό μπορεί να γίνει άμεσα απευθείας και έμμεσα δια μέσου των χειροτονιών του Πατρίου. Έχω την γνώμη πως για ότι κάνουμε πρέπει να ξεκινούμε από την ενδοχώρα και με έναν τρόπο αφαιρετικό. Έτσι, περιμέναμε πρώτα από την Εκκλησία της Ελλάδος αντίδραση της για την Κολυμβάρια Σύνοδο. Όταν διαπιστώσαμε ότι αποδέχθηκε συνοδικά τις αποφάσεις ελπίζαμε και αναζητήσαμε λύσεις από τις Εκκλησίας που δεν συμμετείχαν άσχετα από το ότι τελικά γι’ αυτό δεν έγινε τίποτε σε διορθόδοξο επίπεδο. Το πλήρωσαν αυτό βέβαια ως συνέπεια, διότι ουσιαστικά στην Κρήτη…. Έτσι, αφού δεν έγινε τίποτε ως αντίδραση -εκ μέρους των τοπικών Εκκλησιών εκ των οποίων οι περισσότερες συμμετείχαν στο Κολυμβάρι- για την συνοδική αναγνώριση των κακόδοξων ομολογιών ως Εκκλησιών για να μην προχωρήσει περαιτέρω η παναίρεση ο Θεός παραχώρησε το Σχίσμα, ώστε να ανακοπεί η από κοινού τους πορεία από τον Οικουμενισμό προς την ένωση. Και πάλι περιμέναμε πρώτα να δούμε τί θα κάνει η Εκκλησία της Ελλάδος. Το ότι περιμέναμε, μολονότι όλοι γνωρίζαμε ότι θα γίνει η αναγνώρισις του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, δεν ήταν λάθος, όμως είναι λάθος να συνεχίζουμε να περιμένουμε διότι:
· Περιμένει ο ένας τον άλλο και στην ενδοχώρα και σε σχέση με τις άλλες τοπικές Εκκλησίες και έτσι δεν προχωρούμε σε αυτό που ο καθένας είτε ατομικά είτε συλλογικά ως Εκκλησία έχουμε ευθύνη.
· Δεν δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να κινηθούν οι άλλοι βλέποντας ότι εμείς δεν είμαστε ώριμοι να φέρουμε αποτέλεσμα.
· Δεν γίνονται οι διεργασίες που θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την συγκρότηση Πανορθόδοξης Συνόδου.
Έτσι, θα κάνουμε εμείς στην ενδοχώρα αυτό που είναι δυνατόν και δεν εμποδίζουμε να κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση οι άλλες τοπικές Εκκλησίες αντιστρέφοντας τα παραπάνω μειονεκτήματα και έχοντας τα πλέον ως πλεονεκτήματα. Νομίζω λοιπόν ότι θα ξεκινήσουμε από τους παλαιοημερολογίτες για να τους δώσουμε την δυνατότητα να διορθώσουν και τα λάθη τους αλλά και να συνεργήσουν προς την απάλειψη τους σχίσματος στην πράξη. Αν, βέβαια δεν θελήσουν θα έχουμε το ελεύθερο και την δυνατότητα να προσφύγουμε απ’ ευθείας προς τους Ρώσσους της Διασποράς οι οποίοι όταν θα διαπιστώσουν τις αληθινές μας προθέσεις θα μας βοηθήσουν.
2. Από ποιούς θα ξεκινήσουμε; Από τις παρατάξεις που είναι πιο θετικές στους αποτειχισμένους που προέρχονται από το νέο και από αυτές που οι ίδιοι παλαιοημερολογίτε θεωρούν ως πιο περιθωριοποιημένες! Γιατί;
· Με αυτές είναι ευκολότερο διότι είναι και πιοευέλικτες κι έχουν πρόσωπα που δεν θα μας ανακατέψουν σχετικά με άκυρα μυστήρια κ.λπ., ώστε να συνεργαστούμε.
· Έχουν ανάγκη να τις στηρίξουμε διότι οι άλλοι τις έβαλαν στο περιθώριο κυρίως γιατί είναι ανοιχτές στην εισδοχή των νεοημερολογιτών και όχι γιατί έχουν σκάνδαλα. Γι’ αυτά οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες και μεμονωμένα θα αντιμετωπισθούν.
· Δεν θέσουν βέτο οι μεγάλες παρατάξεις σε ενδεχόμενο που θα ξεκινούμε από αυτές αλλά θα υποχρεωθούν να συνδεθούν δια μέσου ημών και μαζί τους.
· Σκοπός είναι να ενώσουμε και όχι να παρατείνουμε την διαίρεση ή να την παγιώσουμε, όταν τελικά κάποιες ισχυρές παρατάξεις θα ενωθούν μαζί μας.
3. Ποια θα είναι η πρώτη; Αυτή του επισκόπου Φιλοθέου που δεν έχει καθόλου σκάνδαλα και είναι η πιο προσιτή και είναι πολύ συνεννοήσιμη
· Δεν είναι αλήθεια ότι δεν έχουν κανονικές χειροτονίες και αυτό αποδεικνύεται.
· Είναι επίσκοπος που εφαρμόζει υποδειγματικά τις εντολές του Χριστού και έχει αγάπη με πολύ προσφορά
· Έχουν άγιο Γέροντα με υποδειγματική ασκητική ζωή εξ εγγάμων μοναχό ασκητή.
· Το περιβάλλον τους από ποιότητα ανθρώπων που έχω γνωρίσει είναι πολύ ισορροπημένο στον χώρο του Πατρίου.
· Δεν επιτρέπουν την κατάκριση, κάτι που είναι ψωμοτύρι στο παλαιοημερολογίτες.
4. Δεύτερη θετική παράταξη συνεννόησης αφού οριστικοποιηθεί η κοινωνία μας με την πρώτη θα είναι αυτή του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Διότι:
· Είναι η δεύτερη κατάλληλη εξ απόψεως συνεννόησης.
· Έχει ανοιχτό πνεύμα και είναι ικανός ο Μακάριος.
· Είναι αρκετά μεγάλη εξ απόψεως αριθμού επισκόπων
· Έχει καλογερικό πνεύμα όπως και η παράταξη του επισκόπου Φιλοθέου
· Θα αποτελέσει συνδετικό κρίκο για την μεγάλη παράταξη των Γ.Ο.Χ.
Συνεχίζεται