Εκκλησιολογικός όρος των διαλλαγών προς ενότητα (κεφάλαιο ΙΑ’)

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑ ΣΥΝ+ΟΔΕΥΣΟΥΝ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

VI. Δεν θα πρέπει να δείξουν ολιγωρία όσοι δεν θέλουν τον Οικουμενισμό και η Ιεραρχία των Γ.Ο.Χ αλλά να κινηθούν σε συνεργασία με τους αποτειχισμένους κληρικούς τους προερχομένους εκ του νέου ημερολογίου προς σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου

Εξ αρχής αυτής της εργασίας του Εκκλησιολογικού Όρου των Διαλλαγών προς ενότητα είχαμε επισημάνει ότι στόχος μας είναι να προταθεί ένας τρόπος συνεργασίας των αποτειχισμένων με τους Γ.Ο.Χ, και βέβαια, μεταξύ των διαφόρων ομάδων και παρατάξεων, πράγμα που μολονότι φαντάζει εξωπραγματικό, ωστόσο δεν είναι ανέφικτο για να βρεθεί μία λύση προκειμένου να προχωρήσει η σύγκληση μιας Πανορθόδοξης Συνόδου, η οποία θα καταδικάσει την Παναίρεση του Οικουμενισμού, τους πρωτεργάτες της, θα απαλείψει το σχίσμα μεταξύ παλαιού και νέου ημερολογίου και τελικά θα διευθετήσει και πολλά άλλα ζητήματα που προέκυψαν σ’ αυτό το διάστημα του Οικουμενισμού. Δυστυχώς, φαίνεται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια -ανθρωπίνως θεωρουμένων των καταστάσεων- να προλάβουμε τα γεγονότα, διότι:

Ø  Από την μία προχωρά η αναγνώριση του Ουκρανικού αυτοκεφάλου και από την Εκκλησία της Ελλάδος με εξτρεμιστικό τρόπο -κατά τα άλλα ομιλούν για συνοδικότητα- χωρίς συνοδική απόφαση της Ιεραρχίας με τα “πρωτοπαλίκαρα” του Βαρθολομαίου να στήνουν συναντήσεις και συλλείτουργα με σχισματικούς επισκόπους, ώστε να προκαταλάβουν τις αποφάσεις της Συνόδου της Ιεραρχίας, και αν συμβεί και αυτό και πάρουν πάνω τους οι Οικουμενιστές τότε, πλέον, έχουμε τέλος και στο θέμα της αντιμετωπίσεως της αίρεσης.

Ø   Από την άλλη η αντίδρασις των διεσπασμένων αποτειχισμένων είναι τόσο υποτονική που δημιουργεί αίσθημα ασφαλείας στους Οικουμενιστές να προχωρούν ακάθεκτοι στο ανόσιο έργο τους.

Ø   Οι Ρώσοι εκκλησιαστικοί ταγοί πάλι αντί να πατήσουν γερά στα δογματικά ζητήματα για την Ορθοδοξία και να περάσουν έτσι στην αντεπίθεση αντιμετωπίζουν το αντικανονικό Ουκρανικό Αυτοκέφαλο μόνο ως θέμα εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας.

Ø   Το Άγιο Όρος με τις υποδοχές των σχισματικών ουκρανών επισκόπων καθώς και το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αμερική με την θερμή υποδοχή του Οικουμενιστή Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου μας αποκαρδίωσαν εντελώς. Κρίμα!

Συγχωρέστε με αδελφοί! Του λόγου μου δεν έχω ούτε τα μέτρα σας ούτε και γνωρίζω υψηλή θεολογία. Γνωρίζω μόνο ότι ο Αμερικής φίλησε το χέρι του Πάπα! Η ψυχή μας βρίσκεται σε απορία και εξίσταται. Πώς δεχθήκατε εις την σεβασμίαν Μονήν σας έναν δεδηλωμένο Οικουμενιστή, ο οποίος τόσο φανερά συνεργεί στην αίρεση; Μέσα σε ένα εργαστήριο αγιότητος βάλατε όχι απλώς έναν Οικουμενιστή αλλά έναν άνθρωπο που φίλησε το χέρι του Πάπα χωρίς να του πείτε ότι έχετε πρόβλημα με την συνείδησίν σας; Τουλάχιστον, έπρεπε να του το προτάξετε αυτό! Το παράδειγμά σας προς τις Ιερές Μονές του Αγίου όρους που δεν δέχτηκαν τους σχισματικούς ουκρανούς επισκόπους δεν είναι καταλυτικό πλέον; Με τί δύναμη να αντιδράσουν οι λίγες Ιερές Μονές όταν υποτίθεται ότι έπρεπε να λάβουν από εσάς παράδειγμα αντίστασης; Θα ισχυρισθείτε ότι δεν είναι το ίδιο! Εσείς δεχθήκατε τον Αρχιεπίσκοπό σας και όχι σχισματικούς ουκρανούς! Τυχαίο, είναι άραγε ότι πριν την επίσκεψη του αιρεσιάρχη Βαρθολομαίου στο Άγιον Όρος τον προσεχή Οκτώβριο προηγήθηκε τώρα το προσκύνημα του Αμερικής στην Μονή του Αγίου Αντωνίου; Δεν καταλαβαίνετε ότι συνεπικουρείτε στο να εδραιωθεί ο Οικουμενισμός και μάλιστα καταλύοντας και την εκκλησιαστική τάξη στην αδελφή Ρωσική Εκκλησία; Τόσο αδέξια χειρίζεστε τα θέματα; Αδελφοί, είμαι πολύ μικρός να σας ομιλώ και να σας ανακαλώ στην ορθόδοξη τάξιν και στάσιν, πάντως θέλω να γνωρίζετε ότι από πολύν αγάπη και βαθιά θλίψη το κάνω, διότι ενθυμούμε τις μοναδικές Αγιοπνευματικές εμπειρίες που είχα στην σεβασμίαν μονήν σας, πράγματα που δεν έζησα πουθενά ούτε στο Άγιον Όρος ούτε στα Ιεροσόλυμα και ίσως δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναζήσω, αφού δεχόμενοι τους Οικουμενιστές δεν έχουμε πλέον το θάρρος αλλά και την ζεστασιά να ξαναρθούμε στην Μονήν σας και να δούμε τα προσφιλή σας πρόσωπα που τόσο αγάπην μας δείξατε! Λοιπόν, αν έτσι κάνουν οι αγωνιστές εμείς οι μικροί και αδύναμοι τί πρέπει να κάνουμε; Να παραδώσουμε τα όπλα; Αναλογιστείτε, μόνο, ότι εμείς οι ολίγοι αν δεν βγαίναμε στον αγώνα ποιά εστία αντίστασης θα υπήρχε σήμερα απέναντι στον Οικουμενισμό; Αν εσείς ορθώς ενεργείτε γιατί να μην κάνουμε και εμείς το ίδιο προκειμένου να απολαμβάνουμε ειρήνης; Κάποιος λοιπόν κάνει λάθος! Από αυτά τα λίγα που γνωρίζουμε από την εκκλησιαστικήν μας ιστορία και την Ιερά μας Παράδοση, μολονότι είμεθα αμαρτωλοί άνθρωποι, δεν μαρτυρεί η συνείδησίς μας ότι κάνουμε λάθος ή παρανομία αντιστεκόμενοι στον Οικουμενισμό και τους φορείς του -μάλιστα τους ευρισκομένους και θεσμικά πλέον στο σχίσμα- τους εκκλησιαστικούς ταγούς του Οικουμενικού Θρόνου και όσους κοινωνούν μετ’ αυτών. Αυτοί έδωσαν το αυτοκέφαλο και είναι κοινωνοί των καθηρημένων και αφορισμένων σχισματικών ουκρανών. Και να γνωρίζετε κάτι πολύ βασικό, το ότι δεν βγήκατε μέχρι τώρα κατά του Οικουμενισμού μπλοκάρει πολλούς ευσεβείς κληρικούς και λαϊκούς χριστιανούς για να αγωνιστούν. Διότι, τί λέγουν, αφού ο Γέροντας Εφραίμ δεν βγήκε στον αγώνα που είναι ένας άγιος, αυτό επομένως είναι και το σωστό και πώς να βγούμε εμείς οι αδύναμοι στον αγώνα; Δικαιολογώντας έτσι την αδράνειά τους απέναντι στην αίρεση. Δεν εξετάζουν για εσάς ποιός αποφασίζει, αν πλέον μπορεί ο Γέροντας να ηγηθεί ενός τέτοιου αγώνα και, σαφώς, δεν γνωρίζουν τις ιδιαίτερες εκκλησιαστικές συνθήκες στις οποίες βρίσκεσθε. Πάντως, όπως αντιμετωπίζετε την κατάσταση δεν βοηθάτε τον αγώνα κατά του Οικουμενισμού, όταν μάλιστα ζητάτε και την αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιωσήφ σε μια τέτοια φάση. Δεν έχει ανάγκη ο Γέροντας την αγιοκατάταξή του από τους Οικουμενιστές διότι είναι άγιος! Αυτοί πάντοτε αυτό κάνουν. Εκμεταλλεύονται τις αγιοκατατάξεις των όντως αγίων Γερόντων και τρόπον τινά τις ανταλλάσσουν με το να κρατούν τα πνευματικοπαίδια τους σε μια στάση ανοχής απέναντι στα οικουμενιστικά τους πεπραγμένα. Θα δεχθείτε εσείς έναν τέτοιο ανόσιο συμβιβασμό; Πιο πολύ θα ευαρεστηθεί ο Γέροντας σας Ιωσήφ αν ως λέοντες πυρ πνέοντες, όπως ήταν και ο ίδιος, βγείτε στον αγώνα εναντίον της αιρέσεως. Συγχωρέστε μας, αλλά αν όλα τα μοναστήρια λόγω υποχρέωσης για την αγιοκατάταξη του Γέροντός τους δεν βγουν στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού πάει το χάσαμε τελείως ποιός θα αγωνισθεί απέναντι στην αίρεση; Τοιουτοτρόπως ήδη έχουν αλωθεί όλα τα προπύργια! Ποιά εστία πνευματική έμεινε για να υπάρξει αγώνας; Ας αγιοκατατάξουν τότε και το δικό μας Γέροντα, τον πατέρα Αυγουστίνο,για να μας έχουν σαν τα γατάκια στα πόδια τους. Στῶμεν καλῶς! “μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί”(Α’ Κορ.15,33).

Ας περάσουμε όμως τώρα στην άλλη πλευρά των Γ.Ο.Χ για να επισημάνουμε πώς πρέπει να κινηθούν για να γίνει τελικά αγώνας! Από την αρχή της εργασίας αυτής διατυπώσαμε ότι θα εκθέσουμε με σαφήνεια και διαφάνεια τις θέσεις και τις προτάσεις μας τεκμηριώνοντάς τες θεολογικά, ώστε να γνωρίζει το χριστεπώνυμο πλήρωμα τις προθέσεις μας καθώς και τις ενέργειες μας. Σε διάφορα σχόλια στα ιστολόγια επειδή θεωρήσαμε ότι πίπτει το επίπεδο για σοβαρό διάλογο ξεκινήσαμε την έκθεση αυτών των κειμένων κατά κεφάλαιο μάλιστα και ενότητα για να δίνουμε την δυνατότητα της θεολογικής αναίρεσης συγκεκριμένων θέσεων εφόσον δεν ήταν ορθές. Ενώ από θεολογικής σκοπιάς το κείμενο εκτέθηκε δεν διαπιστώσαμε όμως να λαμβάνει επισήμως με ορισμένο εκπρόσωπό της κάποια παράταξη ή ομάδα των Γ.Ο.Χ θέση για διάλογο για κάτι ενδεχομένως θεολογικά εσφαλμένο. Με όσα όμως μέχρι τώρα εκτέθηκαν αναιρέθηκαν ορισμένα βασικά “πιστεύματα” ήτοι πεποιθήσεις των Γ.Ο.Χ. Άραγε δεν το συνειδητοποίησαν;

Βασική μας εκκλησιολογική θέση είναι ότι η εκκλησιαστικότητα, αυτό που κάνει την σχέση των πιστών να εντάσσονται και να αποτελούν την Εκκλησία ορίζεται από την κοινωνία τους με τον Ιησού Χριστό δια της Πίστεως στο Ευαγγέλιό Του, όπως ερμηνεύθηκε από τους Αγίους Πατέρες στα συγγράμματά τους, στις αποφάσεις και τους Όρους των Αγίων Συνόδων και σε όλη την Αγία μας Παράδοση, από το κανονικώς τελούμενο ορθόδοξο Βάπτισμα και την μετοχή μας στην Θεία Ευχαριστία από κανονικά χειροτονημένο ιερέα και επίσκοπο, οι οποίοι βέβαια έλαβαν κανονικώς την χειροτονία τους και φέρουν την αποστολική διαδοχή. Αυτό όμως σημαίνει για τους Γ.Ο.Χ. ότι ενώ τους αναγνωρίζουμε έγκυρα μυστήρια, όσους είναι κανονικά χειροτονημένοι και σαφώς δεν έχουν κωλύματα να ιερουργούν δεν τους αναγνωρίζουμε ως μοναδική Εκκλησία, μάλιστα αυτοκέφαλο στα διάφορα κράτη και στην Ελλάδα που έχουμε τους Γ.Ο.Χ. Οπωσδήποτε, ανήκετε στην Εκκλησία του Χριστού, όμως δεν είστε η μοναδική Εκκλησία, ώστε να απαιτείτε την αναμύρωση των πιστών και την χειροθεσία των κληρικών των προσερχομένων στις συνάξεις σας ή στην εκκλησιαστική διοίκησή σας, τώρα μάλιστα λόγω της ψευτο-συνόδου εν Κολυμβαρίω. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν είστε η μόνη Εκκλησία, όπως έλεγε φίλος, είναι ότι το Πνεύμα το Άγιο μέσα στην ψηχή μας διαμαρτύρετο για τα γεγονότα με τον Οικουμενισμό και βγήκαμε δημοσίως και κάναμε ομολογία Πίστεως μαζί με τους πιστούς που εσείς θέλετε να χρίσετε εκ νέου σαν μην έφτανε το Χρίσμα που έλαβαν και η διπλή ομολογία που έκαναν εναντίον του Οικουμενισμού και με την επιστροφή τους στο Πάτριο. Εαν δεν είχαμε με το Βάπτισμα και το Χρίσμα που λάβαμε το Πνεύμα το Άγιο στις ψυχές μας και ήταν νεκρά η Εκκλησία στην Οποία λάβαμε την Χάριν ως εσείς ισχυρίσεστε δεν θα δυνάμαθα να ομολογήσουμε την πίστιν μας την ώρα που εσείς ασχολείστε με τα μοναστήρια σας μόνο, τις λιγοστές ενορίες και τις ιεραποδημίες και αφήσατε το σημαντικότερο, τον αντιαιρετικό αγώνα. Για το οπίο βέβαια δεν ισχυριζόμαστε ότι τα αφήσατε τελείως όμως δεν κάνετε το έργο όπως ο Μακαριστό Κυπριανός που ήταν φορέας άλλου πνεύματος!

Δυστυχώς, υπέπεσαν στην αντίληψή μας εμμέσως δια των πνευματικών μας τέκνων αλλά και αμέσως από συνομιλίες, απαιτήσεις Ματθαιϊκών παραδοξοτήτων, ενώ εμείς και την ομολογία μας την κάναμε και συνεχίζουμε, και Χρίσμα εκ Θεού έχουμε και σαφώς κανονική χειροτονία ελάβαμε. Το άσχημο είναι ότι οι ενιστάμενοι ενώ δια του Μακαριστού Κυπριανού είχατε ορθές αντιλήψεις και θέσεις έχετε πλέον αλλοτριωθεί στα φρονήματα, και αυτό το σημειώνω μετά λόγου γνώσεως, διότι υποθάλπετε στους κόλπους σας πυρήνες-επισκόπους οι οποίοι δεν κρατούν ορθές θεολογικά θέσεις κατά τα άλλα κατηγορείτε μικρότερες παρατάξεις ότι είναι προβληματικές ενώ έχουν σωστότερες από εσάς θέσειςκαι υποστηρίζετε ότι αποσχίσθηκαν ενώ δεν μπορούν να συνυπάρξουν μαζί σας, αφού πρεσβεύετε πράγματα που δεν είναι ορθόδοξα! Η ταύτησή σας με τους Γ.Ο.Χ τους προερχομένους από τον χώρο των Ματθαιϊκών δεν βοηθά αυτή την κρίσιμη ώρα να ενταχθούμε στην εκκλησιαστική διοίκησή σας, διότι εμείς θέλουμε να εκλείψει το σχίσμα μεταξύ παλαιού και νέου ημερολογίου ενώ εσείς δεν το επιδιώκετε καθόλου, και βλέπετε ότι όχι απλώς γυρίσαμε με το Πάτριο εορτολόγιο, τουλάχιστον μέχρι τώρα δύο Ιερομόναχοι, που μολονότι θα μπορούσαμε να εξελιχτούμε εις επισκόπους δεν το αναζητούμε, διότι μας ενδιαφέρει πρωτίστως να λυθεί το εκκλησιαστικό πρόβλημα με τον Οικουμενισμό και στην συνέχεια και με το σχίσμα, αλλά συνάμα κάνουμε και αγώνα κατά του Οικουμενισμού που παλαιότερα κάνατε και εσείς επί Κυπριανού, τώρα όμως δεν βλέπουμε αυτή την δράση αλλά νωχελικά πράγματα. Ποιά η ωφέλεια να γίνουμε εμείς επίσκοποι χωρίς να ωφελήσουμε σε κάτι την Εκκλησία; Γι’ αυτό προτείναμε άλλους αγωνιστές. Ενώ λοιπόν δημοσιεύσαμε ολόκληρη πραγματεία δεν συμμετείχατε καν σε διάλογο. Ενώ κάναμε ολοκληρωμένη πρόταση ούτε καν την έχετε διαβάσει εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων, ώστε να χειροτονήσετε όχι εμάς αλλά πατέρες κατά πάντα άξιους. Και δεν γνωρίζουμε ούτε καν, αν το θέμα σας άγγιξε και αν υπάρχει περίπτωση να το εξετάσετε συνοδικά, ώστε να δημιουργηθεί στην συνέχεια ένας συνδετικός κρίκος, προκειμπενου να συνδεθούν το διηρημένα, το σχισμένο χριστεπώνυμο πλήρωμα, και βέβαια ένα μεγάλο μέρος κληρικών και ορισμένων επισκόπων που θα διαπιστώσουν μία σοβαρή καλής θέλησης ενέργεια με προοπτική, και θα θελήσουν να απεγκλωβιστούν από τον Οικουμενισμό για να επιστρέψουν στο Πάτριο. Ενδεχομένως να νιώθετε ότι κλονίζεται η σταθερότητα της Ιεραρχίας σας αν φέρετε στην Σύνοδό σας ένα τέτοιο θέμα. Μην λησμονείτε όμως ότι βρισκόμαστε σε μια ιστορική κρίσιμη εκκλησιαστική καμπή. Έχετε όχι μόνο χρέος αλλά και αποστολή να συνεχίσετε το έργο της Εκκλησίας. Όχι περιχαρακωμένοι ως διάφορες μικρές ή μεγαλύτερες παρατάξεις, όμως ως η μοναδική ορθόδοξη Εκκλησία, οπωσδήποτε όχι τώρα αλλά τότε μετά την Πανορθόδοξη Σύνοδο αναγνωρισμένη επισήμως. Και ίσως αυτή να είναι και η μοναδική σας ευκαιρία αλλά συνάμα και η τελική δοκιμασία. Όλοι δίνουμε εξετάσεις σε τούτη την ζωή και ο Κύριος δοκιμάζει τις προθέσεις αλλά και τις διαθέσεις σας. Θα μείνετε λοιπόν εγκλωβισμένοι σε ένα ψευδές αίσθημα αυτάρκειας θέλοντας να αγνοείτε την υποδούλωση του λαού του Θεού στον Οικουμενισμό ή θα δείξετε γενναίο, ηρωϊκό φρόνημα, με σπλάχνα Χριστού και θα σπεύσετε να βοηθήσετε τους αδελφούς σας που είναι αιχμαλωτισμένοι δια των κακών ποιμένων στον Οικουμενισμό; Αν δεν γίνει αυτό, με τον τρόπο που σας γνωστοποίησα στην προηγούμενη ενότητα του κεφαλαίου που δημοσιεύσαμε, δεν πρόκειται να σας ακολουθήσει ο λαός διότι είναι τόσο δηλητηριασμένος για το παλαιό με την προπαγάνδα που τους ασκήθηκε, χρόνια τώρα, που τους αντιμετωπίζουν τους παλαιοημερολογίτες χειρότερα και από τους μάρτυρες Ιεχωβά! Θέλω να πω ότι, αν δεν δείξετε την τόλμη που χρειάζεται τώρα και μείνετε περιχαρακωμένοι από φόβο, μήπως χάσετε την εξουσία με ορισμένους ενδιάμεσους Ιεράρχες που θα λάβουν από εσάς την χειροτονία, και ενδεχομένως -εσείς- να θεωρείτε ότι θα δημιουργηθεί μια άλλη ιεραρχία, τελικά θα μείνετε μεν στην Εκκλησία του Χριστού όμως ως μια παράταξη και τίποτε περισσότερο. Και βέβαια θα σας κρίνει γι’ αυτήν την στάση σας ο Κύριος. Ενώ, αν χειροτονήσετε ιεράρχες προερχομένους εκ του νέου με την προϋπόθεση ότι πλέον θα ανήκουν στο Πάτριο και με την ελευθερία να κινηθούν αλλά και την δέσμευση να συγκληθεί ευθύς αμέσως Πανορθόδοξη Σύνοδος τότε, δεν θα είστε μόνο μία παράταξη του παλαιού αλλά η μοναδική Εκκλησία του Χριστού, αφού συνοδικά πλέον θα έχουν ξεκαθαριστεί τα πράγματα, θα διευθετηθούν τα προβλήματα και με την αίρεση και με το σχίσμα!

Βέβαια, δεν γνωρίζουμε και από την πλευρά των των πατέρων που προτείνουμε, αν όντως σκέφτονται σοβαρά αυτή την πρότασή μας και αν τους εκφράζει. Πάντως εμείς γραπτά εκθέτουμε τις προτάσεις μας, διότι τα γραπτά μένουν. Και δημοσίως παρουσιάζουμε τις θέσεις διότι εξ αρχής δεσμευθήκαμε να κάνουμε τίμιο διάλογο και γνωρίζουν οι πιστοί τις κινήσεις μας αλλά και να δουν οι επόμενες γενιές, αν δεν αντιμετωπισθεί στην εποχή μας η αίρεση, ποιός έχει την ευθύνη, μην μας καταλογίσουν αμαρτίες και ολιγωρία άλλων, διότι πρόθεση εκ μέρους μας υπήρξε και υπάρχει. Προτάσεις εφικτές έγιναν και τρόπος επίσης υπάρχει. Καθένας όμως έχει την ευθύνη που του αναλογεί να συνεργήσει και να συνεργαστεί. Δεν είναι ίδιον του χαρακτήρος μας να συνεννοούμεθα εν κρυπτώ και παραβύστω, αλλά και αυτή την ώρα επιπλέον θέλουμε να κρατήσουμε ίσες αποστάσεις από όλους που ορισμένους μάλιστα ούτε καν τους γνωρίζουμε. Γιατί λοιπόν εν κρυπτώ με άλλους να συνεννοούμεθα και άλλους ούτε καν να τους γνωρίζουμε; Όποιος έχει κάτι να διατυπώσει και θεωρεί ότι σφάλουμε κάπου ενδεχομένως ή έχει κάτι να μας προτείνει πρέπει να μας γράφει φανερά και δημοσίως. Λοιπόν, τονίζω ότι αν σε εύλογο χρονικό διάστημα δεν δούμε κάποια κίνηση εκ της επισήμου και μεγαλύτερης παράταξης των Γ.Ο.Χ καθώς και του σεβαστού και πολύ αγαπητού του μας καθηγητού π. Θεοδώρου Ζήση και των άλλων αποτειχισμένων αδελφών για να αναλάβουν κάποια σημαντική πρωτοβουλία κατά του Οικουμενισμού, ώστε να συνεργαστούν με τους παλαιοημερολογίτες θα κινηθώ πλέον ανεξαρτήτως όπως με φωτίσει ο Θεός! Διότι ο καιρός περνά και κάποιοι βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση ακόμη και για τα βιοτικά και τα τις λειτουργικές μας ανάγκες. Κάποιοι έχουν μισθούς, γνωστούς, φίλους κ.λπ. Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να δούμε και κάπου, κάπως να εργασθούμε; Δεν βγήκαμε στην αποτείχιση για να κάνουμε το κέφι μας όπως ορισμένοι κάνουν διαδικυακό πόλεμο όπως τον πόλεμο των άστρων. Και μολονότι είχα αποφασίσει να μην γράψω προέκυψαν θέματα μέσα στην εβδομάδα που αναγκάζομαι διότι όλοι είναι βολεμένοι και έπρεπε επιπλέον και την εργασία να ολοκληρώσω. Πίστευα ότι υπάρχουν αγωνιστές διαπιστώνω όμως ότι καθένας ενδιαφέρεται μόνο για να μην θιχτεί η παράταξή του ή εκτεθεί ο ίδιος. Λυπούμαι βαθύτατα! Πιστέψαμε στην αναγκαιότητα και στην προοπτική της αποτείχισης δεν το μετανιώνουμε αυτό! Βλέπουμε όμως πόσο φτηνοί γίνονται οι άνθρωποι και κλαίει η ψυχή μας γι’αυτό! Οι βολεμένοι παλαιοημερολογίτες και οι εκ του νέου αποτειχισμένοι που ορισμένοι έχουν και μισθούς δεν ενδιαφέρονται πως ζούμε οι υπόλοιποι αποτειχισμένοι και μάλιστα όσοι είχαμε μικρό ποίμνιο και έχουμε πλέον ελάχιστους πιστούς κοντά μας! Θα αφήσουμε λοιπόν ένα εύλογο διάστημα να δούμε αν θα υπάρξουν εξελίξεις και έπειτα μην μας επιρρίψετε πλέον ευθύνες για τις επιλογές μας άλλωστε είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι!